تعداد زیادی میمون که روی زمین زندگی می کنند همه چیزخوار هستند. رژیم غذایی آنها شامل حشرات ، سخت پوستان ، دانه ها و میوه ها ، انواع توت ها ، میوه ها ، تخم مرغ ، برگ درختان ، شاخه های جوان و گاهی چمن است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بزرگترین میمون های جهان گوریل هستند. اما ، گوریل ها علی رغم اندازه عظیم خود موجوداتی صلح جو هستند که فقط از غذاهای گیاهی تغذیه می کنند. تغذیه گوریل ها عمدتا در زمین اتفاق می افتد ، زیرا ابعاد آنها اجازه نمی دهد این میمون ها در جستجوی غذا در میان شاخه های شکننده درختان سرگردان شوند. این میمونهای بزرگ مقدار زیادی غذا می خورند و فکهای عظیم آنها حتی سخت ترین غذا - چوب ، پوست درخت ، ریشه و ساقه گیاهان را نیز خرد می کنند. این میمون ها در حالی که سهم شیر از وقت را می خورند ، سرخس درختان و انگورها را می خورند. گوریل های کوهستانی شاخه های بامبو و کرفس وحشی می خورند.
گام 2
دیگر میمون های بزرگ ، اورانگوتان ها هستند. این یکی از دو جنس آسیایی میمون های بزرگ است (جنس دوم گیبون است). اگر اورانگوتان را با هم نوع آفریقایی خود ، گوریل مقایسه کنیم ، ویژگی های خارجی اولین میمون بسیار بارزتر است. اورانگوتان ها با لذت زیادی از موز ، انبه ، آلو ، انجیر و سایر میوه های گرمسیری لذت می برند. قدرت باورنکردنی و چابکی شگفت انگیز به این میمون ها اجازه می دهد تا در جستجوی غذا ، بلندترین درختان را نیز تسخیر کنند ، زیرا میوه های موجود در آنها بسیار خوشمزه تر هستند.
مرحله 3
میمون ها نیز همه چیزخوار هستند ، اما میوه ها را ترجیح می دهند. آنها از هر آنچه در جنگل های بارانی پیدا می کنند تغذیه می کنند. رژیم غذایی آنها شامل بذر ، ریشه ، رزین ، حشرات ، نرم تنان ، ماهی ، سخت پوستان ، خزندگان کوچک (سوسمار) ، پرندگان ، پستانداران کوچک (جوندگان) است. به عبارت دیگر ، میمون ها هر چیزی را که سمی نباشد ، یا هر چیزی را که می توانند جمع کنند یا صید کنند می خورند.
مرحله 4
ماکاک های دم کوتاه ژاپنی منحصراً از پوست درخت تغذیه می کنند ، در حالی که ماکاک های دم بلند جاوه ای از غذاهای دریایی ، به ویژه گوشت خرچنگ آبدار ، لذت می برند. به هر حال ، این میمون را گاهی ماکاک خرچنگ خوار می نامند. نزدیکترین خویشاوند انسان ، شامپانزه ، از میوه ها ، مغزها ، برگهای جوان و آبدار و گاهی گوشت تازه تغذیه می کند.
مرحله 5
به طور کلی ، رژیم غذایی میمون ها اساساً بر اساس میوه های رسیده و شیرین ، قسمت های گیاهی قابل هضم ، شاخه های آبدار ، قلب خرما ، جوانه های گل ، حشرات ، مغزها و گاهی غذای گوشتی است. واقعیت این است که معده برخی از پستانداران برای هضم آنزیمی سازگار نیست. به همین دلیل است که مصرف مداوم مواد غذایی غنی از فیبر گیاهی (برگ ، علف) می تواند باعث مسمومیت در برخی از میمون ها شود. اما همچنین پستانداران نیز وجود دارند که این نظم کامل را دارند ، به عنوان مثال ، کولوبوس ها "با جیب" در معده خود باکتری هایی ترشح می کنند که آنزیم های مربوطه را ترشح می کنند.
