با گسترش امکان تشخیص بیماری های اندام های داخلی در سگ ها ، مشخص شد که بیماری های کبدی در آنها کاملاً شایع است. انواع مختلف کبدی باعث مرگ های بسیاری می شود. سگ شما را فقط دامپزشک حرفه ای می تواند به درستی تشخیص دهد ، بنابراین به دلیل شدت این بیماری ها ، همه نسخه ها باید تحت نظارت وی انجام شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
درمان هپاتوپاتی حاد در حفظ حیات بدن حیوان با دارو تا زمان بازسازی سلولهای کبدی است. پس از از بین بردن دلایل بیماری ، روند بازسازی طی 10-12 روز آغاز می شود. درمان در سه جهت انجام می شود: توقف کبدی ، بهبود وضعیت کبد ، بازیابی عملکردهای آن با از بین بردن علائم همزمان. برای انجام این کار ، حداقل 30 میلی گرم "پردنیزولون" در روز به صورت داخل وریدی تزریق کنید ، دیورز را با مانیتول تحریک کنید ، که به کاهش فشار ادم کمک می کند. به صورت وریدی محلول گلوکز را با همودز به نسبت 20: 1 ، کلرید کولین و اسید گلوتامیک تزریق کنید. برای ژن درمانی با اکسی ، "Alvezin" را دم کنید. برای جلوگیری از تشکیل آمونیاک در بدن سگ ، لازم است روده ها را هنگام مصرف آنتی بیوتیک تمیز کنید. بهتر است که استفاده از داروها حتی الامکان تا حداکثر چند ساعت انجام شود. مقدار کل داروها را به میزان 30-50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن سگ محاسبه کنید.
گام 2
در هپاتوپاتی مزمن ، سگ شما ابتدا باید استراحت کند. انواع بازی ها و ورزش های بیرون را از بین ببرید. آن را به یک رژیم غذایی کم پروتئین ، چربی قابل هضم و کربوهیدرات های قابل هضم تغییر دهید. به سگ چاق خود رژیم کم کالری بدهید. برای جلوگیری از مشکلات حرکات روده ، به او جوشانده بذر کتان یا گلیسیرین بدهید. بیفیدومباکترین و آنتی بیوتیک ها به شما کمک می کنند تا از فرایندهای پوسیدگی در معده و روده خلاص شوید و تشکیل آمونیاک را متوقف کنید. صرف نظر از اندازه سگ ، او نیاز به تزریق پردنیزولون دارد ، از 30 میلی گرم در روز شروع می شود و تا زمانی که سطح فعالیت ترانس آمیناز به حالت طبیعی برسد. بعد از آن ، دوز را به نصف کاهش دهید و سپس آن را کاهش دهید ، هر 5 روز 5 میلی گرم کمتر تزریق کنید. بعد از رسیدن دوز به 5 میلی گرم ، 5/2 میلی گرم در روز به مدت 1-2 ماه تزریق کنید. سیلیبینین ، الکترولیت ها و گلوکز را تزریق کنید. به حیوانات ویتامین دهید: Bi ، B6 ، Bi2 و E و همچنین داروهای کلریتیک.
مرحله 3
در صورت سیروز کبدی ، ویتامین های Bi ، B6 ، Bi2 و E silibinin ، "Sirepar" ، تزریق هورمون های گلوکوکورتیکوئید را تزریق کنید. به طور دوره ای ادرار آور کنید. اگر ادرار آورها م workثر نباشند ، در این صورت لازم است از لاپاروسنتز برای ترشح مایعات استفاده شود.
