طوطی ها از 15 تا 100 سال زندگی می کنند. طول عمر آنها به نوع پرنده و همچنین شرایط نگهداری از آن بستگی دارد. طبیعتاً طوطی های بزرگ خیلی بیشتر از کوچکترها عمر می کنند. برای اینکه حیوان خانگی شما سالها سالم و سرحال باشد ، باید یک قفس بزرگ ، گردش روزانه در اتاق ، غذای متعادل ، متنوع و با کیفیت بالا ، شرایط مطلوب نور و دما در تمام طول سال داشته باشد.
چه چیز دیگری طول عمر طوطی ها را تحت تأثیر قرار می دهد
طوطی ها موجودی اجتماعی هستند. اگر در طبیعت آنها همیشه توسط گله ای از بستگان احاطه شده اند ، پس در یک آپارتمان یا خانه آنها اغلب فاقد ارتباط هستند. یک پرنده رام شده شخص را عضوی از گله خود می داند و بنابراین تماس عاطفی و کلامی لازم است. حتی اگر فرد بسیار شلوغی هستید ، حداقل 2 بار در روز به حیوان خانگی پرپر خود 5-10 دقیقه فرصت دهید. اگر این کار را نکنید ، طول عمر طوطی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهید.
چند طوطی مختلف زندگی می کنند
گنجشک ها رایج ترین ساکنان پر از خانه و آپارتمان هستند. مراقبت از آنها ساده است و آنها لذت زیادی می برند. خطوط مواج به راحتی رام می شوند ، آنها می توانند کلمات و جملات فردی را بعد از شخص تکرار کنند ، به ترفندهای ساده تسلط پیدا کنند (به عنوان مثال ، کبریت ها را در یک جعبه جمع آوری کنید). Budgerigars به طور متوسط حدود 15 سال زندگی می کنند. یک مورد شناخته شده وجود دارد که یک مرد مواج 21 سال در کنار صاحب خود زندگی می کرد. طول عمر پاسترین و لوریس تقریباً همان عمر جوانه ها است.
لازم است که بین میانگین و حداکثر امید به زندگی پرندگان تفاوت قائل شد.
مرغ عشق حدود 10-12 سال در اسارت زندگی می کند ، اما با نگهداری و مراقبت مناسب ، آنها می توانند به مدت 15 و 18 سال از صاحبان خود لذت ببرند. آراتینگ ها در میان طوطی های کوچک صد ساله محسوب می شوند. در اسارت ، آنها 40 سال زندگی می کنند ، مگر اینکه ، البته ، شکارچیان آنها را زودتر بخورند یا از گرسنگی بمیرند. در خانه ، خاطرات در طول زندگی 15-20 ساله صاحبان آنها را همراهی می کنند.
قناری ها از طبقه طوطی ها نیستند ، اما مردم اغلب این پرندگان را در خانه نگهداری می کنند. قناری ها به طور خستگی ناپذیر 10-12 سال در قفس آواز می خوانند ، اما گاهی اوقات آنها تا سن 20 سالگی زنده می مانند.
امید به زندگی طوطی های متوسط حدود 20-30 سال است. جوش های سر آبی می توانند بیش از سه دهه زندگی کنند ، در حالی که دم های طولانی فقط 18-17 سال است. کوکاتیل ها که در بین پرندگان دوست بسیار رایج است ، به طور متوسط 20 سال صاحبان را سرگرم و متعجب می کنند. ژاکو به عنوان یک طوطی متوسط طبقه بندی می شود ، اگرچه سطح هوش او بسیار زیاد است. خاکستری ها 25-30 سال در اسارت زندگی می کنند ، اگرچه صد ساله های 50 ساله نیز در تاریخ شناخته شده اند. با این حال ، عدم ارتباط برای یک رنگ خاکستری مانند مرگ به معنای واقعی کلمه است. اگر به این طوطی ها توجه کافی نکنید ، آنها شروع به کندن پر از خود می کنند ، سپس پوست خود را شانه می کنند و در نهایت بر اثر باکتری هایی که وارد جریان خون می شوند ، می میرند.
گونه های بزرگ طوطی بیشترین عمر را دارند. هنگام شروع چنین حیوان خانگی ، لازم به یادآوری است که او برای همیشه با شماست. و اگر نمی توانید از او مراقبت کنید ، مجبور به فروش خواهید شد. تغییر محل زندگی برای هر پرنده یک فشار بزرگ است و می تواند منجر به مرگ شود. به طور متوسط ماکائو 30-50 سال عمر می کنند ، اما واقعیت هایی وجود دارد که ماکائو عمر طولانی تری داشته است. ماكا 43 سال در باغ وحش كپنهاگ و 46 سال در لندن زندگی كرد. Parrot Kea در سال 1950 به باغ وحش آنتورپ آورده شد. در سال 1998 ، افرادی که از او مراقبت می کردند متوجه شدند که پرنده فعالیت کمتری داشته و به طور قابل توجهی ضعیف شده است. سالمند کیا را در یک محفظه جداگانه قرار دادند ، جایی که او چندین سال دیگر در آنجا زندگی کرد.
آمازون ها حدود 50 سال است که در اسارت زندگی می کنند ، اما با شنیدن این که یکی از این پرندگان 70 سالگی خود را جشن گرفته تعجب نکنید. چاقی شایع ترین علت مرگ زودرس آمازون ها است. در 20 سال اول زندگی خود ، به دلیل رژیم ناکافی و کمبود فعالیت بدنی ، اضافه وزن پیدا می کنند. شرط اصلی نگهداری آمازون ، یک پرورشگاه بزرگ فضایی و امکان پرواز هر از گاهی آزادانه در اطراف اتاق است.
کوکو مولوکان چندین دهه در باغ وحش سان دیگو زندگی می کرد.کارشناسان تخمین می زنند که او در سال 1925 به باغ وحش آورده شد حدود 4 ساله بود. این پرنده در تاریخ 30 دسامبر 1990 از دنیا رفت. به طور متوسط ، کاکادوها 40-50 سال در اسارت زندگی می کنند. Eclectus عمر تقریباً یکسانی دارند.
