منقار طوطی قرنیه ای است که از بیرون و داخل فک ها را می پوشاند. این پرندگان برای خرد کردن و خرد کردن غذا ، ساخت لانه ، تمیز کردن پرها خدمت می کند. منقار هنگام چرخاندن تخمها در طی انکوباسیون و تغذیه جوجه ها اهمیت چندانی ندارد ، بنابراین لازم است وضعیت آن را کنترل کنید و در صورت بیماری بتوانید به پرنده کمک کنید.
ویژگی های منقار
تمام قسمت های منقار از استخوان ساخته شده است. طوطی ها رباط تاندونی بین استخوان جمجمه و منقار دارند که به آنها امکان می دهد منقار را جداگانه حرکت دهند. بسته به نوع طوطی ها ، نحوه تغذیه آنها ، سازگاری با محیط ، ممکن است در ظاهر منقار تفاوت داشته باشد.
قرنیه منقار به طور مداوم در حال رشد است و به لبه منتقل می شود ، در نتیجه تمام ترک ها و آسیب ها به تدریج از بین می روند. لایه شاخی کاملاً ظرف شش ماه تجدید می شود. طوطی ها با کمک گیرنده های واقع در انتهای منقار ، گرما ، سرما ، لمس و شکل اشیا را تشخیص می دهند.
برای اینکه طوطی منقار خود را تمیز نگه دارد ، به سطح خاصی احتیاج دارد که منقار را از مواد غذایی پاک کرده و کراتینه اضافی را بشویید.
مشکلات و راه حل های منقار احتمالی
منقار طوطی ها می تواند رشد کند و لازم است که شکننده یا شکننده باشد. اگر نتیجه مثبت باشد ، و در عین حال رشد وجود دارد ، علت آن یک کنه است ، چنین بیماری را کلیدیدوکوپتوز می نامند. درمان آن بسیار ساده است ، کافی است یک ضد عفونی کامل از سلول انجام شود و از ابزاری برای درمان منقار آسیب دیده استفاده شود. پماد یا ژله نفتی آورسکتین که در تمام داروخانه های دامپزشکی ارائه می شود ، برای این امر مناسب است.
در صورت عدم رشد ، بیماری کبد (مسمومیت ، تورم یا عفونت) امکان پذیر است. لازم است که در رژیم غذایی ویتامین های A و C ، بیوتین ، فولیک و اسید پانتوتنیک ، مواد معدنی و کلسیم در رژیم غذایی یک طوطی وجود داشته باشد. این عناصر کمیاب از نرم شدن و در نتیجه تغییر در ساختار منقار پرنده جلوگیری می کنند.
تهیه وسایل مخصوص طوطی زدن منقار برای طوطی ضروری است. آنها می توانند سنگ های معدنی ، نشیمنگاه های ویژه ، قهوه های مضر ، شاخه های درختان یا بوته ها باشند ، و شما باید پیگیری کنید که آیا پرنده از آنها استفاده می کند. مکمل رژیم غذایی طوطی با غلات جامد و از بین بردن غذاهای چرب که منجر به بیماری کبد و مشکلات متابولیکی می شود ، تأثیر مثبتی خواهد داشت.
رشد بیش از حد منقار ممکن است نتیجه برخورد پرنده با شیشه یا اختلالات هورمونی باشد. در چنین شرایطی باید منقار را با دقت کوتاه کرد ، در غیر این صورت به اندازه ای می رسد که طوطی نمی تواند به تنهایی تغذیه کند.
فرآیند هرس باید بسیار دقیق انجام شود تا بیش از حد لازم قطع نشود. به طور معمول ، این کار باید توسط یک متخصص انجام شود تا خونریزی اتفاق نیفتد و زخم دردناک در پرنده ظاهر نشود.
نقص منقار می تواند مادرزادی باشد ، به دلیل جوجه کشی تخمک ضعیف ، یا در سنین جوانی به دست می آید. هنگام تغذیه دستی جوجه ها ، آسیب به منقار آنها آسان است ، زیرا نرم و در مرحله شکل گیری است.
چنین نقص هایی در جوجه ها قابل اصلاح است. در پرندگان بالغ ، این امر با جراحی با کمک دامپزشک باتجربه امکان پذیر است.
