درباره زندگی جوجه تیغی افسانه های کامل وجود دارد. به عنوان مثال ، اعتقاد بر این است که جوجه تیغی جوندگان بسیار خوبی است ، اما این کاملاً درست نیست. در اسارت ، البته او می تواند موشها را شکار کند ، اما صید یک جوندگان زرنگ و چابک برای او کار آسانی نخواهد بود. به همین دلیل غذای اصلی خارپشت ها حشرات و مارها است.
جوجه تیغی ها چه شکلی هستند؟
از نظر ظاهری ، این حیوانات شبیه توده های کوچکی هستند که با سوزن های کوتاه و تاریک پوشانده شده اند. طول متوسط این سوزن ها به 3 سانتی متر می رسد. دانشمندان محاسبه کرده اند که تعداد سوزن ها در بزرگسالان می تواند به 6000 و در جوجه تیغی های جوان - تا 3000 برسد. پوزه های آنها کشیده و تیز است و گوش های آنها گرد و در خز پنهان است. طول بدن جوجه تیغی می تواند به 30 سانتی متر برسد و وزن متوسط آن 800 گرم است. این حیوانات دارای چنگال و دندان نسبتاً تیز هستند: در فک بالا 20 دندان کوچک و در پایین 16 دندان وجود دارد.
از زندگی جوجه تیغی ها
جوجه تیغی ها ، به عنوان یک قاعده ، در جنگل های خیلی انبوه ، در پلیس ، کمربندهای پناهگاهی ، در دره هایی که بوته ها رشد کرده اند و غیره زندگی می کنند. آنها را می توان هم در اروپا و هم در آسیای صغیر یافت. بعضی اوقات می توانید این موجودات خاردار را در نیوزیلند پیدا کنید. دانشمندان ادعا می کنند که چندی پیش آنها به طور کلی در آمریکای شمالی زندگی می کردند. در روسیه 4 نوع جوجه تیغی پیدا می کنید: معمولی ، تاریک ، داوری و گوش. شایع ترین گونه البته جوجه تیغی معمولی است.
جانورشناسان جوجه تیغی را به نظم حشره خواران نسبت می دهند ، زیرا غذای اصلی این حیوانات حشرات کوچک مختلف است. علاوه بر این ، بدون هیچ اغراق ، خارپشت ها را می توان نظم واقعی جنگل ها و باغ های سبزیجات نامید! واقعیت این است که آنها مقدار زیادی حشرات خاص و نرم تنان (حلزونها ، حلزون ها) مضر برای باغ ها و جنگل ها را می خورند. به هر حال ، از بین بردن لانه های جنگل با جوندگان که به جنگلداری و البته کشاورزی آسیب می رساند نیز می تواند به نفع این حیوانات ثبت شود.
زندگی جوجه تیغی ها کاملاً به شرایط خاص آب و هوایی و طبیعی بستگی دارد: آنها از مکان های مرطوب پرهیز می کنند و در روزهای بارانی معمولاً ترجیح می دهند در "خانه های" خود بنشینند. این موجودات برای پناه دادن از لانه های زمینی که از گیاهان جنگلی می سازند یا از سوراخهایی که جوندگان رها کرده اند استفاده می کنند. خارپشت یکی از معدود موجودات زنده وحشی است که قادر است به فرد اجازه دهد به او نزدیک شود. و این به این دلیل نیست که خارپشت ها موجوداتی شجاع هستند. واقعیت این است که این شوخ طبعان خار دار بینایی متوسطی دارند و به حس بویایی خود تکیه می کنند ، که اغلب آنها را از کار می اندازد: اگر باد در جهت مخالف جوجه تیغی بوزد ، حیوان اصلاً احساس نمی کند شخصی به آن نزدیک شود.
خارپشت ها هرگز از خطر فرار نمی کنند. آنها روش کاملاً متفاوتی برای محافظت دارند: وقتی احساس می کنند چیزی نامناسب است ، بلافاصله به یک گلوله خاردار پیچ می خورند و سوزن های تیز را در بیرون قرار می دهند. عجیب است که به هر حال جوجه تیغی ها فرار نمی کردند: پاهای آنها خیلی کوتاه است ، و آنها خود موجوداتی دست و پا چلفتی هستند. اما ارزش آن را دارد که در زمینه دیگری به آنها حق بدهد: جوجه تیغی ها بسیار ماهرانه حشرات و مارها را شکار می کنند. با وجود جوندگان ، اوضاع بدتر است: موشهای جنگلی و حیوانات ابله موجوداتی هوشمند هستند که به آنها داده نمی شود. شما هنوز هم باید سعی کنید آنها را بگیرید! به هر حال ، جوجه تیغی ها ساکنان شبانه هستند ، در طول روز این موجودات خاردار به طور عمده در خواب نوزادان می خوابند.
