موش یک جوندگان کوچک است که یکی از آفات اصلی در جهان محسوب می شود. با این حال ، در سال های اخیر آنها به عنوان حیوانات خانگی پرورش داده شده اند. این خانه ها شامل دو موش سفیدی خاکستری هستند. آنها برخلاف بستگانشان ناقل بیماری نیستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
موش باید حداقل چهار هفته داشته باشد. این به این دلیل است که موش ها تحت تأثیر جدایی زودرس از مادر خود بسیار تحت تأثیر قرار می گیرند. در هفته اول زندگی ، موش تمام مهارتهایی را که در زندگی به آنها احتیاج دارد فرا خواهد گرفت.
گام 2
دست خود را به قفس بچسبانید. موش صحرایی که اولین کسی است که به دست می آید و شروع به استشمام آن می کند - این بدان معنی است که او از آن شماست!
مرحله 3
همچنین ببینید حیوان چقدر خجالتی و کنجکاو است. اغلب اوقات ، جوندگان گزنده ، که ارتباط با انسان را دوست ندارند ، از موشهای خجالتی رشد می کنند. اهلی کردن این موش ها بسیار دشوار است.
مرحله 4
بینی ، خز ، گوش ، چشم و مقعد باید مورد معاینه قرار گیرند. کت باید عاری از لکه های برهنه ، تمیز و صاف باشد. اگر حیوان خیلی مرتب خارش دارد ، به احتمال زیاد آلرژی دارد یا به انگل آلوده است. بینی باید فاقد ترشحات و تمیز باشد. موش نباید نفس زیادی بکشد و عطسه کند ، این ممکن است اولین نشانه بیماری تنفسی باشد. چشم ها باید شفاف ، براق ، بدون پوسته خشک و لکه های قرمز باشد. هیچ نشانه ای از انگل در گوش وجود نداشته باشد. به لکه دار شدن مقعد توجه کنید. کمر کثیف می تواند نشانه اسهال در موش صحرایی باشد. به خاطر داشته باشید که تقریباً همه موش ها از ادرار خود برای علامت گذاری افراد ، مبلمان و لباس استفاده می کنند. گفته می شود با چنین روشی غیرمعمول از جوندگان شما را دوست دارد.
مرحله 5
موش نباید خیلی نازک باشد ، شکم نباید سفت یا متورم باشد.
مرحله 6
در مورد انتخاب ماده یا مرد تصمیم بگیرید. ماده ها سبک ترند ، واکنش های فوری دارند و چابک ترند. نرها آرام ترند ، اما نه چندان احساسی ، بد دهن و نامرتب.
مرحله 7
بهتر است چند موش همجنس بگیرید. این برای آنها بسیار سرگرم کننده تر خواهد بود. وقتی در خانه نباشید ، حال آنها بهتر می شود.
