از زمان های بسیار قدیم ، موش ها دشمن انسان محسوب می شدند ، زیرا آنها ذخایر غلات را از بین بردند و به عنوان ناقل بیماری های عفونی عمل می کردند. در اواسط قرن نوزدهم ، موش گیرها موشهای آلبینو را که به عنوان حیوانات عجیب و غریب روبرو می شوند ، حفظ و رام می کنند. در ابتدا از فرزندان موشهای رام شده به طور عمده برای آزمایش های آزمایشگاهی استفاده می شد و فقط تعداد کمی از آنها خوش شانس بودند که به حیوانات خانگی کسی تبدیل شدند. با این حال ، علاقه به نگهداری موش های تزئینی به طور مداوم افزایش یافته است و امروزه آنها بسیار محبوب هستند.
ماهیت موش های تزئینی
موش های خانگی خوش مشرب ، باهوش و دوستانه هستند ، با کمال میل با انسان ارتباط برقرار می کنند. در مقایسه با جوندگان دیگر ، موش ها بسیار هوشمند هستند. علاوه بر خصوصیات کلی مشخصه کل جنس موش ، هر موش خانگی ویژگی های شخصیتی خاص خود را نیز دارد: برخی از حیوانات آرام و بلغمی ، برخی دیگر فعال و کنجکاو و برخی دیگر بی قرار و مضطرب هستند.
یک ویژگی بسیار مهم در همه موش ها اجتماعی بودن آنها است. حیوانات نباید تنها زندگی کنند - آنها قطعاً به یک شرکت موش صحرایی احتیاج دارند. برقراری ارتباط با یک شخص بسیار مهم است ، اما حتی دوست داشتنی ترین و مراقب ترین صاحب آن نیز هرگز یک خویشاوند را جایگزین موش نمی کند. موش ها دوست دارند با هم بازی کنند و در آغوش خود بخوابند. علاوه بر این ، آنها با خوشحالی خز یکدیگر را گاز می گیرند و لیس می زنند.
سبک زندگی موش های خانگی
موش های زینتی در گله های همان جنس نگهداری می شوند. اگر امکان نگهداری همزمان چند موش صحرایی وجود ندارد ، می توانید دو تا بگیرید. مطمئناً زندگی در یک بسته بیشتر سرگرم کننده است ، اما این دو موش صحرایی نیز خسته نخواهند شد.
برخی از صاحبان بی تجربه معتقدند که داشتن یک "خانواده موش" بهتر از یک زن و مرد بهتر است. اما ، از آنجا که موش ها به دلیل بلوغ زودرس و باروری متمایز هستند ، به زودی صاحب حیوانات دگرجنس خواه موش های کوچک کوچکی را در بازو خواهد داشت که نیاز به جستجوی خانه دارند. در این بین ، مالک مشغول جستجو است ، موش ماده باردار می شود. این امکان حتی در هنگام تغذیه بستر قبلی وجود دارد.
بنابراین ، حتی پرورش دهندگان موش صحرایی که به طور حرفه ای به کار پرورش و پرورش مشغول هستند ، حیوانات دگرجنسگرای را همیشه در کنار هم نگه نمی دارند. نر و ماده حداکثر 3 روز و فقط به منظور بدست آوردن بستر در یک قفس کاشته می شوند.
برخلاف تصور عمومی ، موشهای اهلی بدون ارتباط با جنس مخالف اصلاً رنج نمی برند. علاوه بر این ، آنها "برای سلامتی" به جفت گیری احتیاج ندارند و به دلیل عدم فعالیت جنسی ، هیچ عذابی را تجربه نمی کنند.
انتخاب قفس برای موش های تزئینی
خانه ایده آل برای موشهای اهلی ، قفسی با پایه پلاستیکی و میله های فلزی لعابی است. قفس باید جادار باشد. برای درک اینکه چه تعداد موش برای نگهداری قفس طراحی شده است ، باید طول ، ارتفاع و عرض آن را در سانتی متر ضرب کنید. سپس اگر نرها در قفس زندگی می کنند ، محصول باید بر 60000 تقسیم شود یا در صورت قرار دادن ماده ها بر 40000 در قفس تعداد حاصل حداکثر تعداد موشهایی است که می توانند در این قفس جای بگیرند.
تغذیه موش های خانگی
اساس رژیم غذایی موشهای رام مخلوطی است که عمدتا از غلات و غلات (گندم ، جو دوسر ، ذرت ، گندم سیاه ، جو ، چاودار ، برنج) و همچنین مقدار کمی دانه و مغز تشکیل شده است. این مخلوط را می توانید به صورت آماده در یک فروشگاه حیوانات خانگی خریداری کنید. همچنین می توانید آن را خودتان بسازید. خوراک جوندگان تجاری متعادل تر در نظر گرفته می شود. با این حال ، موشهای تزئینی غالباً فقط بعضی از انواع دانه های خوراک نهایی را می خورند و بقیه را باید دور ریخت. بنابراین ، بسیاری از دارندگان ترجیح می دهند که این مخلوط را با تمرکز بر سلیقه مورد علاقه خود ، درست کنند. علاوه بر مخلوط دانه ، موش ها باید به صورت سبزیجات و میوه های تازه ، گیاهان ، گوشت آب پز بدون چربی و محصولات لبنی تغذیه شوند.
