تقدیم دینگو قلب خوانندگان ناخدا پانزده ساله ژول ورن را به خود جلب کرد. در آثار یک نویسنده برجسته ، می توانید داستانی درباره یک سگ غیرمعمول ، که زیستگاه اصلی او استرالیا است ، پیدا کنید. این یک حیوان بی نظیر است. علی رغم این واقعیت که دینگوها سگ نامیده می شوند ، پارس نمی کنند ، اما می توانند مانند گرگ غر بزنند.
طبق طبقه بندی "Karl Linnaeus" ، سگ دینگو متعلق به راسته شکارچیان ، حیوان سگ گونه گرگ است. و فقط در زیرگونه نام دینگو ظاهر می شود.
معمول ترین زیستگاه دینگو را باید استرالیا نامید. در این قاره است که می توانید حیواناتی را پیدا کنید که در دیگر قاره های کره زمین یافت نمی شوند یا در جاهای دیگر بسیار نادر هستند. این حیوانات را علاوه بر "قاره سبز" می توان در جنوب شرقی آسیا (تایلند ، میانمار) ، جنوب شرقی چین ، مالزی ، اندونزی ، بورنئو ، لائوس ، فیلیپین و گینه نو یافت. با این حال ، در این مناطق ، جمعیت dingoes کم است.
استرالیا به دلیل نبود کامل شکارچیان مشهور است. در نتیجه ، جمعیت دینگو هیچ دشمن طبیعی در این قاره نداشت.
یک فرد بزرگسال در پژمردگی به 62 سانتی متر می رسد و وزن او گاهی از 20 کیلوگرم بیشتر است. رنگ آن از قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره متفاوت است. بعضی از افراد سفید پوست یا لکه دار هستند. سگهای این زیرگونه سبک زندگی شبانه را ترجیح می دهند. به طور معمول ، دینگوها در گله های بزرگ جمع نمی شوند (فقط 8-12 نفر - چنین تعداد این حیوانات را می توان در گله مشاهده کرد). اما اگر ما در مورد طعمه های بزرگ ، به عنوان مثال ، برای ضرب و شتم یک گوسفند از گله صحبت می کنیم ، تعداد افراد در گله می تواند چندین برابر شود.
این شکارچیان در غارها یا گودالها زندگی می کنند. مادر توله های خود را تا چهار ماه با شیر تغذیه می کند و در حال حاضر در سن یک سالگی ، دینگوها به طور مستقل شکار می کنند.
این سگ ها به اندازه کافی سریع هستند. یک فرد بالغ در فاصله کوتاه ، سرعت 60-65 کیلومتر در ساعت را توسعه می دهد.
دینگوها بومی استرالیا نیستند. دانشمندان ادعا می کنند که این گونه حدود 3500 سال پیش از جزایر مجمع الجزایر اندونزی به "قاره سبز" آورده شده است.
