پشه ها حشراتی هستند که با گزش خود می توانند دقایق ناخوشایندی را برای فرد رقم بزنند. اما خون انسان غذای اصلی آنها نیست.
پشه معمولی یک حشره خون گیر است که بیشتر اوقات در دره های رودخانه ها یا در مناطق کم ارتفاع باتلاقی ، در منطقه جنگل یافت می شود. متوسط امید به زندگی عمدتا به دمای هوا بستگی دارد - حدود 1.5-4 ماه است. طول عمر نرها بسیار کمتر از ماده ها است.
پشه ها چه می خورند؟
برای حفظ زندگی ، پشه های جنگل از مایعات حاوی شکر ، شیره گیاه تغذیه می کنند. برای اطمینان از رشد فرزندان ، زنان نیز به خون - انسان یا هر حیوان خونگرم نیاز دارند. این خون همچنین تا حدی به عنوان غذا استفاده می شود. ماده برای دستیابی به رگهای خونی مورد نیاز خود ، ماده را با موهای نازکی که داخل پروباس مخفی شده و خون را می مکد ، پوست را سوراخ می کند. در همان زمان ، بزاق آن به سوراخ شدن پوست وارد می شود ، به همین دلیل لخته شدن خون مختل می شود - البته به مقدار ناچیز ، فقط به این دلیل که پشه بتواند مقدار خون مورد نیاز را بنوشد. اما همراه با این بزاق ، عفونت های ناخوشایند مختلفی نیز می توانند منتقل شوند که باعث تورم و خارش و گاهی واکنش آلرژیک می شوند.
در یک پشه نر ، این نوع موها بسیار ظریف هستند - قادر به سوراخ کردن پوست با آنها نیست ، بنابراین فقط می تواند شهد گل بخورد.
اما فقط بزرگسالان به این روش غذا می خورند. مانند دیگر dipterans ها ، پشه ها از چهار مرحله در تکامل خود عبور می کنند: یک تخم ، لارو ، شفیره و یک تصور. در یک زمان ، ماده ها می توانند حدود سیصد تخم در آب راکد مخازن مختلف بگذارند. به زودی ، لارو از آنها خارج می شود. آنها معمولاً به صورت وارونه در نزدیکی سطح بدن آب شنا می کنند و از کوچکترین ارگانیسم ها و ذرات مختلف آلی تغذیه می کنند تا اینکه به شفیره تبدیل شوند. هنگامی که تکامل پشه در شفیره به پایان می رسد ، یک شکاف کوچک در پیله ظاهر می شود و یک فرد بالغ از آن خارج می شود.
چرا هیچ کس پشه را دوست ندارد
پشه معمولی مانند سایر حشرات مکنده خون قادر است مشکلات زیادی را برای مردم ایجاد کند. گزش پشه نه تنها کاملاً دردناک است بلکه می تواند باعث عفونت با بیماری های عفونی شود. همچنین مناطقی وجود دارد که پشه ها در چنان انبوهی یافت می شوند که می توانند در چرای دام تداخل ایجاد کنند و همچنین کار افرادی را که در مزرعه ، باغ ، باغ سبزیجات کار می کنند پیچیده می کند.
برای یافتن یک قربانی ، پشه اساساً بو بو هدایت می شود - این ماده قادر است دی اکسید کربنی را که قربانی هنگام تنفس ساطع می کند ، بدست آورد. اسید لاکتیک آزاد شده از عرق تا چندین کیلومتر دورتر بو گرفته می شود ، بنابراین فرد عرق کرده حشرات بیشتری را به خود جذب می کند.
