چتر دریایی ساکنان شگفت انگیز آبهای دریا و اقیانوس هستند که ساده ترین حیوانات روی سیاره ما هستند. آنها مغز ندارند اما دو سیستم عصبی دارند. علاوه بر این ، این موجودات غیرمعمول قادر به تنفس با کل بدن خود هستند که حداقل 95٪ آب است.
تا به امروز دانشمندان بیش از 3000 گونه از چتر دریایی را کشف کرده اند. آنها نه تنها از نظر اندازه ، بلکه همچنین از نظر امید به زندگی متفاوت هستند. بعضی از چتر دریاها فقط 3-5 ساعت زندگی می کنند ، برخی دیگر - چندین سال. با این حال ، گونه خاصی از این موجودات دریایی به نام Turritopsis dornii وجود دارد. این فرض وجود دارد که این چتر دریایی قادر است برای همیشه زنده بماند.
چتر دریایی از بیضه ها ظاهر می شود. آنها در اصل لاروهایی هستند که به آنها پلول گفته می شود. در این مرحله از توسعه ، چتر دریایی مانند مژه های دمپایی است که بی هدف در آب های اقیانوس یا دریا شناور است. پس از مدتی ، پلانا به کف یا سنگ می چسبد و پس از آن به تدریج پولیپ هایی ایجاد می شود که شبیه مرجان های نیمه شفاف یا کاملاً شفاف هستند. به تدریج پولیپ به اتر تبدیل می شود و سپس به یک چتر دریایی تبدیل می شود. دانشمندان پیشنهاد می کنند که گونه مذکور Turritopsis dornii قادر است مراحل رشد را به ترتیب مخالف طی کند.
چتر دریایی می تواند بیش از 30000 تخم مرغ در یک زمان بگذارد. بعد از اینکه کلاچ توسط نر بارور شد.
موجودات شگفت انگیز نام خود را به افتخار مدوزا گورگون - هیولایی از اسطوره های یونان باستان گرفتند. کارشناسان معتقدند که ساکنان آبهای عمیق زودتر از دایناسورها ظاهر شده اند.
بعضی از گونه های چتر دریایی 24 چشم دارند. در این حالت ، در یک جفت ، یک چشم به سمت بالا یا مستقیم به نظر می رسد ، چشم دیگر - پایین یا عقب. این اجازه می دهد تا چتر دریایی با نگاه خود کل فضای اطراف را کنترل کند. چنین دیدی به موجودات اجازه می دهد تا با موفقیت شکار شوند ، از دشمنان پنهان شوند و به راحتی در آب پیمایش کنند.
ویژگی های ساختار بدن باعث می شود تا چتر دریایی در عمق 10 کیلومتری زندگی کند. به عنوان یک قاعده ، این حیوانات سبک زندگی منفعلانه ای دارند. آنها معمولاً جریان را دنبال می کنند. با این حال ، در شرایط خاص ، چتر دریایی قادر است به تنهایی شنا کند. برای این کار ، آنها آب را به بدن خود می کشند ، و سپس آن را به شدت "تف می کنند".
در میان گونه های چتر دریایی که توسط علم شناخته شده است ، تعداد زیادی سمی وجود دارد. خطرناک ترین زنبور دریا است. سم آن در عرض چند ثانیه بدن فرد یا حیوان دیگری را مسموم می کند. این موجود در نزدیکی استرالیا زندگی می کند ، همچنین می توانید در جنوب شرقی آسیا با آن ملاقات کنید. طول شاخکهای زنبور دریا بیش از 3 متر است. حتی لمس کمرنگ بدن این چتر دریایی ، سوختگی شدید روی پوست ، درد طاقت فرسا و ناراحتی طولانی مدت را تضمین می کند.
یک واقعیت شگفت انگیز: چتر دریایی سمی حتی هنگام پرتاب شدن از آب در ساحل برای سایر موجودات زنده کشنده است. علاوه بر این ، بعضی از چتر دریایی ها ، حتی پس از مرگ آنها ، در صورت لمس آنها قادر به مسمومیت با سم هستند.
این حیوانات غیرمعمول در تمام اقیانوس های سیاره ما زندگی می کنند. بزرگترین چتر دریایی قطب شمال است. قطر گنبد آن حداقل 2 متر است و طول شاخک ها به 40 متر می رسد.
چتر دریایی غالباً به تنهایی وجود ندارد. به طور معمول ، آنها به صورت گروهی جمع می شوند که تعداد آنها گاهی به 3000 تا 2000 نفر می رسد. به چنین ازدحام موجودات دریایی ازدحام گفته می شود.
در کشورهای آسیایی این موجودات یک غذای خوشمزه محسوب می شوند. در ژاپن ، چتر دریایی اغلب در خانه پرورش داده می شود و در آکواریوم نگهداری می شود. در سراسر جهان ، از قرون وسطی ، از چتر دریایی و سم آنها در طب جایگزین استفاده می شود. به عنوان مثال ، از برخی حیوانات برای ساخت داروهایی استفاده می شود که دارای اثر ملین هستند. و از سموم آنها تنتورهایی ایجاد می کنند که بیماریهای مingثر بر سیستم تنفسی ، به ویژه ریه ها را تسکین می دهد.
