بو مهمترین ابزار سگهایی است که آنها با آن با دنیای اطرافشان ارتباط برقرار می کنند. حساسیت بینی سگ 400 برابر بینی انسان است. اما ، مانند یک شخص ، برخی از بوها برای سگ ها دلپذیر به نظر می رسند و برخی دیگر می توانند باعث تحریک شوند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بوی هایی که باعث ناراحتی سگ می شوند ، قبل از هر چیز همان بویایی هستند که مخاط انسان را تحریک می کنند. اینها بوی فلفل تازه آسیاب شده ، مواد آلی تخمیر شده به سرکه ، استون ، حلال ها و ذرات معلق در هوا و سایر مواد شیمیایی خانگی است. بینی حساس سگ به آنها بسیار شدیدتر واکنش نشان می دهد ، علاوه بر این ، آنها می توانند نه تنها مخاط بینی ، بلکه چشم ها را نیز تحریک کنند.
گام 2
بوی تند کلر ، سرکه یا مواد فرار ساطع شده از آسفالت تازه ریخته شده نیز سلول های بویایی را از بین می برد. این تأثیر مخربی بر توانایی بویایی سگها دارد - سگهای شهری "دنباله دار" را بدتر از آنهایی که در هوای تازه رشد می کنند ، می گیرند. بنابراین ، نباید هنگام سستی غش آمونیاک را به سگ بدهید ، مشخصه برخی بیماری ها. دارندگان سگ های شکاری که ویژگی های کاری آنها ، قبل از هر چیز به بویایی پیشرفته بستگی دارد ، باید این موضوع را بخاطر بسپارند و سعی کنند با استنشاق مواد شیمیایی خانگی از حیوان خانگی خود در برابر نیاز به از بین بردن رایحه محافظت کنند.
مرحله 3
بیشتر سگها بوی الکل را دوست ندارند ، گرچه بسیاری این بیزاری را با رفتار فرد مست مرتبط می دانند ، که به عنوان یک قاعده ، خیلی بلند صحبت می کند و دستانش را تکان می دهد. اما حتی اگر یک مستی فقط از آنجا بگذرد ، سگ ها می توانند او را با پارس تمام راه خانه همراهی کنند.
مرحله 4
سگها بوی مواد اساسی ترشح شده از مرکبات - لیمو ، گریپ فروت ، پرتقال را دوست ندارند. حتی یک سگ بسیار دوست داشتنی نیز از خوردن تکه ای از چنین میوه ای از دست صاحب خودداری خواهد کرد. عملکرد یقه های خاص بر اساس همین عدم تمایل است که برای از بین بردن پارس بیهوده توله سگ طراحی شده است. با پارس طولانی مدت در چنین یقه ای ، دستگاهی تحریک می شود که بوی تندی مرکبات را منتشر می کند ، پس از آن سگ شروع به کنترل رفتار خود می کند تا یک بار دیگر آن را بو نکشد.
