گربه ها دنیا را دقیقاً همانگونه که انسان می بیند نمی بینند. در شرایط کم نور ، گربه سانان بهتر از مردم می توانند محیط اطراف خود را ببینند. با این حال ، در شرایط نوری خوب ، چشم گربه جزئیات را بسیار بدتر از چشم انسان تشخیص می دهد.
چشم گربه نسبتاً به هم نزدیک است ، بنابراین هر چشم تقریباً همان تصویر را می بیند. مغز یک تصویر را بر روی دیگری سوار می کند ، در نتیجه یک منظره سه بعدی از جهان اطراف ما ایجاد می کند - این اثر را دید دو چشمی می نامند.
در مورد گاوها ، اسب ها و سایر حیوانات ، که چشمانشان در دو طرف سر قرار گرفته است ، آنها دو تصویر جداگانه می بینند که فقط اندکی با هم همپوشانی دارند. یعنی بوی اثر دید استریوسکوپی نمی دهد.
برخی از گربه های سیامی به دلیل نقص در انتقال تکانه های عصبی از چشم به مغز ، در تصاویر همپوشانی مشکل دارند. این امر منجر به ظاهر به اصطلاح دید دوگانه می شود. برای اصلاح اثر ، گربه مجبور است چشمانش را جمع کند.
پیش از این اعتقاد بر این بود که گربه سانان رنگ را منحصراً در سایه های خاکستری می بینند ، اما در نتیجه تعدادی از مطالعات ، این گفته رد شده است. تعداد محدود انتهای عصب مخروطی در شبکیه چشم گربه هنوز درجه خاصی از دید رنگ را به صاحبان آنها می دهد. چشم گربه ها به آبی و سبز حساس است اما قرمز نیست. بنابراین بینایی حیوانات خانگی دم و سبیل ما اگرچه رنگی است اما به اندازه انسان کامل نیست.
