حیوانات به روش های مختلفی برای فصل سرما آماده می شوند. شخصی لوازم زمستان را تهیه می کند ، شخصی با خز زمستانی گرم می شود و برخی دیگر به سادگی تصمیم می گیرند که در یک دوره سخت از سال بخوابند. از جمله جوجه تیغی ها.
چرا خارپشت ها به خواب زمستانی می روند
خارپشت متعلق به راسته حشره خواران است. درست است ، رژیم غذایی او نه تنها حشرات و لارو آنها ، بلکه انواع بی مهرگان ، و همچنین موش ها ، قورباغه ها ، مارمولک ها ، مارها ، جوجه ها را شامل می شود. و اگرچه جوجه تیغی گهگاه به خود اجازه می دهد یک یا دو توت بخورد ، او هنوز هم غذای حیوانات را می خورد ، که دریافت آن در زمستان غیرممکن است. مانند همه حشره خواران ، جوجه تیغی ها بسیار سرحال هستند و فقط چند روز می توانند بدون غذا زندگی کنند. آنها برای زمستان ذخیره نمی کنند ، فقط یک راه وجود دارد - برای زنده ماندن در فصل سرد در حالت خواب عمیق و کاهش سرعت فرایندهای فیزیولوژیکی. از اواسط پاییز ، خارپشت ها به تدریج خواب زمستانی می کنند. این روند طولانی است ، حیوانات بلافاصله برای مدت طولانی نمی خوابند ، بی حسی کوتاه مدت با دوره های بیداری جایگزین می شود.
جالب اینجاست که خارپشت های اسیر نیز با وجود این که اتاق نگهداری آنها به اندازه کافی گرم است و غذا برای آنها فراهم شده است ، تمام زمستان را به خواب می برند. دلیل این امر تنظیم دمای ناقص آنهاست.
چگونه جوجه تیغی برای خواب زمستانی آماده می شود
برای اینکه در طول خواب زمستانی از دنیا نروید ، باید به خوبی برای آن آماده شوید. سه عامل اصلی زمستان مطلوب جوجه تیغی را تضمین می کند:
- تجمع چربی در طول تابستان ،
- تغییر خط مو (ریزش) ،
- مکان خوب برای خواب زمستانی
تمام تابستان جوجه تیغی با پشتکار "کار می کند" - در طی دوره فراوانی خوراک ، چربی را برای زمستان آینده ذخیره می کند ، یعنی می خورد. حیوانی که ذخیره چربی کافی نداشته باشد ، زمستان زنده نخواهد ماند. چربی هم در زیر پوست و هم در اندام های داخلی تجمع می یابد. به تدریج مصرف می شود ؛ در طی خواب زمستانی ، جوجه تیغی بیشتر وزن خود را از دست می دهد. جوجه تیغی که در بهار بیدار شده بسیار گرسنه است و عجله دارد که هر چه زودتر شکم خود را پر کند.
از اواسط تابستان ، جوجه تیغی ها پوست اندازی می کنند ، خط موهای تابستانی به زمستان تغییر می کند ، ضخیم تر و سخت تر می شود. خارپشت به خواب می رود و در یک توپ پیچ خورده و قسمت هایی از بدن را که آسیب پذیرتر از سرما هستند - پنجه ها ، شکم و پوزه می پوشاند.
برای خواب زمستانی ، جوجه تیغی ها باید پناهگاه مناسبی پیدا کنند. این باید یک خانه عمیق و محافظت شده از هر طرف باشد که در زمستان پوشیده از برف باشد و حداقل گرما را حفظ کند. جانورشناسان به طور قطع نمی دانند که آیا حیوان خودش لانه تهیه می کند ، از سوراخ های دیگران استفاده می کند یا فرورفتگی های طبیعی پیدا می کند - طاقچه هایی در زیر چنگال ها ، کنده های قدیمی. جای تردید است که جوجه تیغی به تنهایی سوراخ حفر می کند ؛ پاهای او برای چنین کاری مناسب نیست. خارپشت اتاق خواب آینده خود را با خزه و برگهای خشک عایق بندی می کند.
دمای بدن جوجه تیغی خوابیده به طور قابل توجهی کاهش می یابد ، تعداد ضربان قلب آهسته می شود. وضعیت خواب زمستانی در جوجه تیغی ها می تواند تا شش ماه طول بکشد ، بنابراین زندگی حیوان به مکان مناسب زمستان بستگی دارد.
برفک های طولانی زمستان و زمستان های بدون برف برای جوجه تیغی کشنده است. جوجه تیغی که زودتر از زمان بیدار می شود غذایی پیدا نمی کند ، اغلب یخ می زند و می میرد.
