حالت اصلی حرکت اکثر پرندگان پرواز است. بعضی از پرندگان قادر به پرواز نیستند. راه های دیگر راه رفتن و دویدن روی زمین ، بالا رفتن از درختان ، شنا است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بدن پرندگان شناور دارای ویژگی های خاصی است که باعث می شود بتوان به راحتی وقت خود را روی آب صرف کرد. این یک شکل تا حدودی مسطح است ، پر و بال آن متراکم است ، لایه پایین آن فراوان تر است. غده های چرمی بین انگشتان وجود دارد که باعث افزایش قدرت سکته می شود. در هنگام شنا ، پاها کمی عقب هستند. علاوه بر این ، بسیاری از پرندگان نیز می توانند غواصی کنند: برخی از غواصی به آب می ریزند ، برخی دیگر در عمق آب فرو می روند.
گام 2
هم پرندگانی که شنا بلدند و هم آنهایی که شیرجه رفتن از شیرجه بلد نیستند. آنها طعمه ها را می گیرند و پس از آن بدن آنها بلافاصله به سطح زمین پرتاب می شود. چنین پرندگان سازگاری خاصی ندارند ، تراکم پرها تا حدی افزایش می یابد. سایر پرندگان می توانند تا عمق قابل توجهی شیرجه رفته و در ستون آب حرکت کنند. آنها دارای حفره های کمی با هوای موجود در استخوان ها ، تراکم پرها ، کوتاه شدن بال ها و هموگلوبین بیشتر در خون هستند. مفصل ران به عقب رانده می شود. در خشکی ، این پرندگان دست و پا چلفتی هستند. غواصی با پا و بال انجام می شود.
مرحله 3
در شاخه های درختان ، پرندگان با جهش حرکت می کنند ، و با بالهای دوره ای بال خود را کمک می کنند. سه انگشت پای اندام عقب به جلو هدایت می شود ، یک انگشت عقب است. این ساختار به پنجه اجازه می دهد تا شاخه را محکم بگیرد. بعضی از پرندگان کوهنوردی دارای دو انگشت انگشت اشاره به عقب و دو انگشت به جلو هستند. همچنین بسیاری منقار قدرتمندی دارند که به چنگ زدن کمک می کند. عضلات پا به خوبی رشد کرده اند ، پنجه ها تیز هستند ، قدرت دم به نگه داشتن آن کمک می کند. این عوامل باعث شده بسیاری از پرندگان در صعود به سطوح شیب دار سرآمد باشند. درصد زیادی از پرندگان با پریدن یا تنظیم مجدد پاها ، آزادانه روی زمین حرکت می کنند. انگشتان این گونه پرندگان کوتاه می شود. برخی از پرندگان پرواز و شنا عملاً رفت و آمد نمی کنند: پرستو ، سوئیچ ، گاگرا.
مرحله 4
پرندگان به دلیل فیزیولوژی پیچیده بدن می توانند پرواز کنند. بال از بالا کمی محدب ، از پایین مقعر است ، حاشیه قدامی آن ضخیم است. بالای بال ، به دلیل جریان هوا ناحیه ای از فشار کاهش یافته تشکیل می شود و به سمت بالا بالا می رود. هنگامی که بال پایین می آید ، یک نیروی کششی وجود دارد که پرنده را به جلو سوق می دهد و یک نیروی بالابر که بر نیروی جاذبه غلبه می کند. دم کشیده نقش مهمی در کنترل پرواز دارد. پرواز در حال چرخش و اوج گرفتن است.
مرحله 5
پرواز فلپ - بالا و پایین آمدن ریتمیک بال. پرنده می تواند فرکانس فلپ ها ، شیب بال ها را تغییر دهد ، که تا حد زیادی به ساختار بدن یک گونه خاص بستگی دارد. بعضی از پرندگان گاه به گاه بال می زنند ، برخی دیگر هنگام پرواز بال می زنند. در طی پرواز سر به فلک کشیده ، پرنده به دلیل انرژی جریانهای هوا حرکت می کند.
