زمستان های سرد یک چالش جدی برای خرس ها است. حیوانات باید به خوبی برای آن آماده باشند: "تأمین مقدار کافی چربی" و ترتیب دادن محلی برای خواب زمستانی. یک خرس که خواب زمستانی ندارد ، معمولاً از گرسنگی و سرما محکوم به مرگ است و طعمه ای آسان برای شکارچیان می شود.
آماده سازی خرس برای خواب زمستانی
برای یک خواب خوب در زمستان ، یک خرس نیاز به جمع آوری مواد مغذی ضروری دارد ، بنابراین غذا نقش بسیار مهمی دارد. بیشتر رژیم های همه چیزخوار شامل غذاهای گیاهی است. جوندگان کوچک ، تخم مرغ ، ماهی ، لارو مورچه ، بقایای لگن های کشته شده توسط دیگر شکارچیان نیز غذای خرس است. مخروط های سرو که او دوست دارد به صاحب تایگا کمک می کند تا چربی را برای زمستان ذخیره کند. اگر سال لاغر باشد و خرس وقت نداشته باشد تا مقدار کافی چربی را در طول تابستان و پاییز ذخیره کند ، زمان اقامت حیوان در لانه به تأخیر می افتد.
برای صاحب جنگل چوب پا بسیار مهم است که یک مکان دور از پناهگاه زمستانی پیدا کند تا در هنگام خواب زمستانی با خیال راحت مخفی شود. خرس حیله گر است ، به لانه می رود: او مسیرها را اشتباه می گیرد ، حتی به عقب حرکت می کند ، از میان درختان انبوه راه می یابد. حومه باتلاق های نفوذناپذیر مسدود کننده مسیر بادشکن ، سواحل رودخانه های جنگلی و دریاچه ها مکان هایی است که غالباً خرچنگ خرس در آنها مستقر می شود. صاحب قهوه ای رنگ جنگل می تواند زیر درختان واژگون ، یک دسته از چوب درختان ، سوراخ هایی برای خود انتخاب کند. گودالهای خاکی یا غارهای عمیق خود حفر شده نیز به عنوان یک خروس زمستانی از حیوان تبدیل می شوند.
مهمترین چیز برای یک خواب آرام سکوت در اطراف ، خشکی لانه است. مهمانان غیر منتظره می توانند خواب زمستانی را مختل کنند ، پس خرس باید به دنبال مکانی جدید برای لانه باشد. اما غالباً پرندگان و حیوانات وحشی با احساس حضور مالک ، آن را دور می زنند. معمولاً شخص علت آن است.
مسکن خرس زمستانی
با پیش بینی یک زمستان سرد ، خرس ها سعی می کنند برای زمستان در یک گودال عمیق دراز بکشند تا آن را به خوبی گرم کنند. شاخه های صنوبر در اینجا لازم می شوند. لایه های خزه و چمن ها که گاهی اوقات به نیم متر می رسند ، نشان دهنده ملافه های یک جادوگر بزرگ زمستانی است. مقدار مواد و ضخامت بستر به میزان رطوبت بستگی دارد: در باتلاق بیشتر از جاهای خشک مورد نیاز است. و در بهار ، یک لایه ضخیم خزه و یونجه از ذوب شدن برف نجات می یابد.
قابلیت اطمینان لانه خرس توسط یک چاله منفرد داده می شود ، که فقط یک شکارچی باتجربه می تواند آن را در زمستان برفی پیدا کند. علاوه بر این ، غالباً در توده های متراکم پنهان شده و دستیابی به آن فقط با کمک تبر و چاقو امکان پذیر است.
شکارچیان گاهی با چاله های کاملا جالبی روبرو می شدند. به عنوان مثال ، ارائه شکل صحیح لانه ، مرتب شده بر روی تپه های محافظت شده از رطوبت. پوست ریز پاره شده و تعداد کمی از شاخه های صنوبر اساس زندگی را تشکیل داده است. پایین صندلی راحتی با خزه و پوست صنوبر پوشانده شده بود. خرسی که وقت نکرده است جایی را برای خواب زمستانی آماده کند ، قادر است حتی در انبارداری که در تخته جنگل قرار دارد ، دراز بکشد.
خرس در یک جای دیگر در لانه ای می خوابد: در یک توپ ، به پهلو یا پشت خود پیچ خورده است ، حتی گاهی اوقات با سر پایین بین پنجه های خود نشسته است. دمای بدن حیوان در هنگام خواب زمستانی کمی کاهش می یابد ، تنفس و ضربان قلب کند می شود. غالباً اتفاق می افتد که پای چماقی پنجه خود را در خواب می مکد. در واقع ، او آنها را در هنگام ناراحتی روی پوست پنجه های خود در اواسط زمستان لیس می زند.
در یک لانه ، خرس های قهوه ای معمولاً به تنهایی خواب زمستانی می کنند. گاهی اوقات ، یک خرس خرس می تواند همراه توله خرس سال گذشته در آن باشد ، بنابراین لانه وسیع تری ترتیب داده می شود. در همان ابتدای زمستان ، یک خرس دو تا چهار توله کاملا نابینا به دنیا می آورد که وزن آنها تقریباً نیم کیلوگرم است ، مو و دندان ندارند.آنها تمام زمستان را با خرس مادرشان می مانند و از شیر او تغذیه می کنند و از توله لگن به عنوان توله هایی زیرک و مویی اما وابسته بیرون می آیند.
در طی ذوب طولانی ، حیوانات قادر به بیدار شدن و خروج از خانه هستند و با شروع هوای سرد ، دوباره برمی گردند. این اتفاق می افتد که لانه "ارثی" شود: چندین نسل خرس از آن به عنوان یک پناهگاه در هنگام خواب زمستانی استفاده می کنند.
