در تابستان ، جنگل پر از مورچه هایی است که به این سو و آن سو می روند. آنها برای موفقیت در زمستان اندوخته هایی انجام می دهند و تا بهار زنده می مانند. تعداد کمی از افراد می دیدند که در اواسط زمستان در داخل مورچه چه اتفاق می افتد. ساکنان آن به حالت انیمیشن معلق در می آیند و بخشی از بدن خود را به گلیسیرین تبدیل می کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
افرادی که در خانه با دستگاه های مخصوص شیشه ای مورچه تولید می کنند ، متوجه شده اند که صرف نظر از دمای محیط ، در پاییز ، همزمان ، زندگی مورچه ها تغییر می کند. در طبیعت نیز همین اتفاق می افتد. حشرات کم کم برای زمستان آماده می شوند. رحم تخمگذاری را متوقف می کند و مورچه های کارگر به ویژه در جذب ترشحات شته ها فعال هستند. آنها حاوی قند هستند ، که در بدن مورچه به گلیسیرین تبدیل می شود. سهم آن در وزن کل می تواند به 30 درصد برسد. اینگونه حشرات خود را حفظ می کنند ، زیرا گلیسیرین چرب از تبدیل بدن آنها به یخ جلوگیری می کند.
گام 2
سپس مورچه ها خروجی اصلی مورچه را خم می کنند و فقط سوراخ های تهویه باقی می مانند و به عمیق ترین اتاق های محل زندگی خود فرود می آیند. معابر و غارهای مورچه می توانند به عمق 3-4 متر برسند. هرچه زمستان شدیدتر پیش بینی شود ، دورتر از سطح مورچه ها پنهان می شوند. اگر دماسنجها در پاییز در مورچه مورچه نصب شوند ، نشان می دهد که در بعضی از محفظه ها دما به -30 می رسد ، در حالی که در بعضی دیگر در 1.5 تا -2 درجه است.
مرحله 3
بسته به گونه ، لاروها و افراد بالدار گاهی با مورچه های کارگر و یک ملکه خواب زمستانی می کنند. بنابراین حشرات ادامه جنس را برای خود تضمین می کنند. مورچه های بالدار وقت خواهند داشت تا مورچه را ترک کرده و بلافاصله با شروع گرما مورچه جدیدی ایجاد کنند و لاروها به سرعت نسل های جدید مورچه ها و نرهای کار را به ارمغان می آورند.
مرحله 4
اگر در زمستان مورچه ای حفر کنید ، می بینید که حشرات نه تنها می خوابند ، بلکه در حالت کندی قرار دارند. آنها قادر به حمله به یک متجاوز مرز نیستند ، اما به طور غریزی اسید آزاد کرده و فک پایین خود را تغییر می دهند.
