"یک عنکبوت ، یک عنکبوت - پاهای کوچک سیاه ، چکمه های قرمز ، ما به شما غذا دادیم ، به شما آب دادیم …". یک ترانه کودکانه یک داستان خنده دار درباره یک حشره ناز را روایت می کند ، اما وقتی در واقع با عنکبوت ها روبرو می شوید ، بسیار دور از لطافت است. به خصوص وقتی در مقابل خود نه تنها یک عنکبوت ، بلکه یک زن بیوه سیاه می بینید.
بیوه کاه
این عنکبوت سیاه و سفید ماده از شهرت ناپسندی برخوردار است. شایعات درباره او بسیار متنوع است ، یکی وحشتناک تر از دیگری. در اینجا بدترین آنها است. لقمه اش کشنده است و شوهر خودش را برای ناهار می خورد.
به طور کلی ، زنان بیوه سیاه (به لاتین Latrodectus) از نظر خویشاوندان سمی خود غنی هستند. در آسیای میانه ، کریمه و اروپای جنوبی ، عنکبوت کاراکورت زندگی می کند که نیش آن نیز به همان اندازه خطرناک است. اما مرحله دوم در رتبه بندی "سمیت" متعلق به این بیوه آمریکای شمالی است. غلظت سم آن 15 برابر مار جغجغه ای است و بعد از سم عنکبوت های سرباز برزیلی دوم است. سرزمین مادری آنها با آب و هوای گرم آمریکای شمالی در نظر گرفته می شود ، اما امروزه این حشرات حتی به اقیانوسیه و استرالیا راه یافته اند.
بیوه سیاه را می توان به راحتی توسط لکه های قرمز به صورت مثلث روی شکم سیاه تشخیص داد. بعضی اوقات لکه ها با هم ادغام می شوند و به شکل یک ساعت شنی می شوند. طول پاها و بدن براق آن هر کدام 12 میلی متر است. اندازه نرها تقریباً نیمی از اندازه است ، ظاهراً برای به حداقل رساندن مقاومت.
عشق تا قبر
در اینجا قوانین سختگیرانه است - بدون زنا! به محض پایان جفت گیری ، یا حتی در طول آن ، عنکبوت ماده به معنای واقعی کلمه وفادار خود را می بلعد. این فرض وجود دارد که برخی از مردان به موقع پاهای خود را از عشق مرگبار دور می کنند ، اما این تنها یک استثنا است که از قانون وحشتناک استفاده می کند. با کرم بستن ، شوهرش را ببخشید ، عنکبوت ماده یک پیله می بافد ، جایی که او شروع به تخمگذاری می کند. او با كوشش آن را در یك نقطه خلوت زیر یك تنگ ، یك سنگ بزرگ یا در یك سوراخ كوچك پنهان می كند. همین مادر آینده هم در همین نزدیکی است و هر لحظه آماده محافظت از كلاچ خود است. بنابراین این گلوله های سفید را از طریق اورکلاک نگیرید - می توانید یک دوز سمی کشنده دریافت کنید.
نیش عنکبوت
به گفته دانشمندان ، سم بیوه سیاه اثر نوروتوکسیک دارد و از سم مار مرجانی یا کبرا قویتر است. تنها چیزی که یک فرد گزیده را از مرگ دردناک نجات می دهد این است که مقدار سمی که به خون می رسد کم است. با این حال ، در محل گزش ، بلافاصله یک درد نسبتاً شدید ایجاد می شود ، که به زودی به تمام بدن گسترش می یابد ، همراه با تشنج. نفس کشیدن دشوار می شود ، شکم سفت و سخت می شود ، سردرد ، تب و حالت تهوع ظاهر می شود. حملات درد با تعریق شدید متناوب می شود. این وضعیت سه روز طول می کشد و بهبودی کامل در یک هفته اتفاق می افتد.
