زرافه بلندترین حیوان روی زمین است. ارتفاع آن می تواند به پنج و نیم متر برسد. در این حالت ، بدن حیوان از نظر اندازه با بدن یک اسب معمولی قابل مقایسه است. نیمی از رشد عظیم زرافه بر روی گردن بلند آن می افتد.
منشأ گردن بلند زرافه هنوز در بین دانشمندان بحث برانگیز است. بدون استثنا ، همه فقط قبول دارند که حیوانات کاملاً با شرایط زیستگاه خود سازگار شده اند. زرافه ها گیاهخوارانی هستند که در ساوانای آفریقا زندگی می کنند. از آنجا که چمن بسیار کمی در آن وجود دارد ، منبع اصلی تغذیه برگ درختان واقع در ارتفاعات است. یک گردن بلند و یک زبان بلند عضلانی (تا 45 سانتی متر) مزیت قابل توجهی در تهیه غذا به زرافه می دهد. رنگ لکه دار آن را در سایه درختان به خوبی استتار می کند. پاهای قوی حیوان ، که کوتاه نیز نمی توان آن را نامید ، به شما امکان می دهد تا به سرعت از دست شکارچیان فرار کنید (سرعت زرافه تا 55 کیلومتر در ساعت است). زرافه گردن بلند خود را از کجا گرفت؟ طبق نظریه ژان باپتیست لامارک زیست شناس فرانسوی ، که در اوایل قرن نوزدهم توسط وی مطرح شد ، گردن زرافه به تدریج کشیده شد ، زیرا او مجبور بود دائماً به غذا برسد. بعداً این ویژگی مفید به فرزندان منتقل شد. گرچه نظریه لامارک توسط اکثر محققان رد شد و مطالعات چارلز داروین و آگوست وایزمن ناهماهنگی آن را ثابت کرد ، اما یک هسته منطقی در آن وجود دارد. موجودات زنده قابل تغییر هستند. شاید مدت ها پیش گردن زرافه ها کوتاه بود. افرادی که به دلایلی گردن بلندتری به دنیا آمده اند ، می توانند شاخ و برگ درختان را از ارتفاع بیشتری بچینند. در نتیجه ، آنها در به دست آوردن غذا ، به ویژه در خشکسالی ، که غذای آن بسیار کم بود ، یک مزیت داشتند. زرافه های گردن طولانی بیشتر زنده می مانند و عمر طولانی تری دارند و فرزندان بیشتری را به جا می گذارد. از این فرزندان ، افرادی که گردن درازی دارند نیز زنده مانده اند. با گذشت زمان ، یک نسل موفق به نسل دیگر شد و سرانجام زرافه هایی با گردن کوتاه کاملاً از بین رفتند.برخی از دانشمندان معتقدند که افزایش طول گردن زرافه به دلیل عادت نرها برای مبارزه با گردن در فصل جفت گیری بوده است. گردن زرافه نه تنها دارای مزایای واضح است ، بلکه دارای معایب قابل توجهی نیز است. با این طول زیاد ، فقط هفت مهره در آن وجود دارد - همان تعداد در گردن یک فرد. مهره ها بسیار طولانی هستند ، بنابراین گردن حیوان قابل انعطاف نیست. زرافه برای نوشیدن آب یا برداشتن چیزی از زمین مجبور می شود پاهای جلویی خود را به طور گسترده باز کند یا زانو بزند. در این موقعیت ، دست و پا چلفتی است و در برابر شکارچیان بسیار آسیب پذیر است.
