ماهی هایی که توانایی نفخ دارند ، زیستگاه نسبتاً گسترده ای دارند. همه گونه هایی که می توانند از نظر اندازه رشد کنند و از خانواده پفک هستند ، همچنین به دلیل سمی ترین نمایندگی جانوران دریایی شناخته می شوند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مکانیسم های دفاعی طبیعی برخی موجودات زنده روی کره زمین واقعاً شگفت انگیز است. یک نمونه بارز از یک رویکرد خلاقانه برای محافظت در برابر شکارچیان توسط ماهی های متعلق به خانواده ماهی های پرنده نشان داده شده است. انواع مختلفی از این ماهی ها وجود دارد ، اما همه آنها از یک نظر مشابه هستند - توانایی تورم تا اندازه های غیر قابل تصور. پافرها یا تترادون ها نام بسیاری دارند. در مردم ، ماهی را که می تواند متورم شود و مانند یک توپ شود ، ماهی سگ و توپ ماهی نامیده می شود. برخی از گونه ها سوزن های نسبتاً چشمگیری نیز دارند ، به همین دلیل به چنین نمونه هایی ماهی خارپشت گفته می شود.
گام 2
برخی از انواع ماهی های منفجره منحصراً در آب دریا و برخی دیگر در آب شیرین زندگی می کنند. زیستگاه اصلی در امتداد ساحل اقیانوس هند گسترش یافته است. علاوه بر این ، این ماهی ها در آبهای ساحلی در شمال استرالیا یافت می شوند. گونه های آب شیرین ماهی منفجره در بدن آبهای آفریقا ، جنوب شرقی و آفریقای جنوبی رایج است. اکثر گونه های تترادون دارای رنگ روشن هستند و هشدار می دهند که این ماهی کشنده است. در حقیقت ، تقریباً هیچ شکارچی در طبیعت وجود ندارد که خطر حمله به ماهی را داشته باشد و دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد.
مرحله 3
در شرایط استرس زا ، هنگامی که ماهی احساس خطر می کند ، قادر است کیسه های مخصوص را از آب پر کند و برخی از گونه ها با گاز خاصی در بدن تولید می شوند و به طور قابل توجهی از نظر اندازه افزایش می یابند. اندازه بعضی از انواع تترادونها می تواند 4 برابر یا بیشتر شود. بنابراین ، در عرض چند ثانیه ، حتی کوچکترین گونه های تترادودن می توانند اندازه های چشمگیری کسب کنند که می تواند هر گونه شکارچی را بترساند. اندازه ماهی های پفکی بزرگسال بسته به نوع آن می تواند از 5 تا 65 سانتی متر باشد. بزرگترین انواع تترادونها که باد می شوند ، حتی می توانند کوسه را بترسانند.
مرحله 4
توانایی تورم ماهی تترادون در اندازه بزرگ تنها سلاح این ماهیان سرگرم کننده در نگاه اول نیست. واقعیت این است که این ماهی ها از جمله سمی ترین ماهیان کره زمین هستند. پوست ، باله ها و اندام های داخلی ماهی با سیانور پر شده است ، بنابراین بیشتر شکارچیان ماهی های پرنده را دور می زنند. توانایی تورم تا اندازه بزرگ و مسمومیت شدید باعث می شود که این ماهی ها در آبهای ساحلی و صخره های مرجانی زنده بمانند.
