اعتقاد بر این است که یک سال زندگی سگ در تقویم انسانی معادل 5 سال است ، به این معنی که دوستان چهار پا ما 5 برابر کمتر زندگی می کنند. طول عمر یک سگ ، سلامتی او در طول این زندگی و شرایط جسمی نه تنها به نژاد بلکه به شرایط ذهنی نگهداری سگ بستگی دارد. اما معیارهای عینی برای شروع پیری سگ نیز وجود دارد.
نژاد و سن سگ ها
البته معیار اصلی که طول عمر سگ را تعیین می کند ، اندازه آن و در نتیجه نژاد است. سگ های نژاد کوچک به طور متوسط تقریباً 5 سال بیشتر از غول هایی مانند ماستیف و ماستیف زندگی می کنند. بر این اساس ، یک لاجورد در سن 12-14 سالگی هنوز "جوان و زیبا" خواهد بود ، در حالی که یک بوکسور یا یک سگ شکاری از قبل پیر می شود.
اولین علائم پیشرفت پیری در سگها در "میانسالی" ظاهر می شود ، که برای سگهای بزرگ 5 سال است ، برای نژادهای بزرگ بزرگ - 7 سال ، برای نژادهای متوسط - 8-9 سال و برای نوزادان - 9 -10 سال. این دوره به ویژه خطرناک است زیرا به راحتی نمی توان متوجه هر بیماری جدی شد ، و آن را به عنوان یکی از علائم نزدیک شدن به سالخوردگی اشتباه گرفت. مشکلات سلامتی را می توان با کاهش وزن ، کم اشتهایی ، افزایش تشنگی ، تکرر ادرار ، دشواری در تنفس ، اسهال مزمن یا استفراغ ، بوی بد دهان یا لثه نشان داد. تظاهرات دردناک را باید از علائم پیری تشخیص داد.
تغذیه مناسب و سبک زندگی فعال در سنین پایین و میانسالی می تواند عمر سگ را طولانی کند. در سنین پیری ، او باید رژیم خود را تنظیم کند تا از چاقی مرتبط با کاهش متابولیسم جلوگیری کند.
علائم پیری در سگ ها
اولین علائم سگ پیری کاهش فعالیت و تون عضلانی در گردن و تنه است. این حیوان ممکن است کمی وزن کم کند ، پوست او آویزان شود ، عضلات دیگر شکم را پشتیبانی نمی کنند و آویزان می شود ، دقیقاً مانند برجستگی پشت. مفاصل پنجه جلویی کمی به سمت بیرون چرخانده می شود ، لرزش عضله ظاهر می شود ، بینایی شروع به سقوط می کند ، شنوایی از دست می رود. یک سگ مسن معمولاً دارای مشکلات دندان و لثه است.
با افزایش سن ، فعالیت غدد چربی در سگ ها کاهش می یابد ، پوست آنها خشک می شود ، ممکن است شوره سر ظاهر شود ، کت کدر می شود ، در هم پیچیده می شود و شروع به ریزش می کند ، در برخی نژادها موهای خاکستری در صورت ظاهر می شود. بالشتک های پنجه سگ های مسن ضخیم شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و ممکن است شروع به ترک خوردن کنند و باعث لنگش شود. حیوان دیگر مانند جوانی انعطاف پذیر نیست ، خم شدن و انجام اقدامات بهداشتی در مقعد و کشاله ران برای او دشوار می شود. تبادل گرما مختل می شود ، بنابراین سگ های مسن کمتر تحمل گرما دارند.
سعی کنید از سگ پیر در برابر استرس محافظت کنید ، بیشتر به او توجه کنید و مراقبت های مناسب را انجام دهید ، افزایش استرس جسمی و عاطفی را حذف کنید.
رفتار سگ نیز تغییر می کند - آرامتر و کنجکاو می شود. اگر پیری بدن با نوعی بیماری همراه باشد ، ممکن است شخصیت او نیز تغییر کند - سگ تحریک پذیر می شود و حتی اگر لمس های بی احتیاط باعث درد او شود ، ممکن است شروع به گاز گرفتن کند.
