رومینگ یک تجارت بسیار سودآور است ، اما به دلایلی ، همه موفق نمی شوند. اگر واقعاً می خواهید یک دسته یا حتی چندین نفر را بگیرید ، اولین کاری که باید بکنید این است که یک دام خوب درست کنید.
باید سبک ، بدون شکاف و حجم کافی باشد. معمولاً بدنه را از تخته های نازک طرح دار به هم می کوبند ، پایین و سقف آن از تخته سه لا یا تخته فیبر ساخته شده است. بدنه از تخته های مخروطی با حجم 10 قاب دادانت با افزایش فضای ساخته شده است. در تله های کوچک ، زنبورهای عسل از نظر جمعیتی ضعیف هستند و به هیچ وجه به سراغ قدیمی نمی روند.
از داخل می توانید بدن را با بره مو بمالید ، یک مربا لیمو یا بوته نعناع قرار دهید ، یک یا دو قاب سوشی قهوه ای و چندین قاب با ورق یا نوارهای پایه روی قاب ها قرار دهید. اگر قاب ها قبل از پر کردن قاب کافی نیستند ، می توان آنها را به راحتی با میخ های کوچک وصل کرد. اما باید آنها را چکش زد تا بعداً بتوان آن را به راحتی بیرون کشید. در خارج ، تخته ها با یک دمنده سوخته تا زمانی که سیاه شود ، به طوری که بعدا دام را نمی توان از فاصله دور دید.
اکنون شما باید مکانی برای تله گذاری پیدا کنید - این مهمترین کار است. فاصله این تله نباید از مکانی که می خواهید زنبورها را در آن قرار دهید 4-5 کیلومتر باشد ، اما از نزدیکترین زنبورستان نباید 2 کیلومتر فاصله داشته باشد. لازم است که گیاهان عسل خوبی در این نزدیکی وجود داشته باشد. یک درخت برای نصب مناسب است ، به طرز قابل اعتمادی دام را از چشم کنجکاو پنهان می کند. و به دلایلی ازدحام صنوبر بهتر می شود.
دام را تا ارتفاع 3-5 متر بالا برده ، آن را به صورت افقی تنظیم کنید ، در غیر این صورت لانه زنبوری به اشتباه ساخته می شود. جهت ورودی مهم نیست ، فقط باید برای عبور زنبورها آزاد باشد. برای جلوگیری از سقوط تصادفی دام ، آن را با سیم یا ریسمان وصل کنید.
برای جذب بهتر دسته ها ، می توانید قسمت بیرونی دام را با چمن بمالید. دام حداقل یک بار در هفته بررسی می شود. تله های مسکونی باید دیر عصر یا اوایل صبح برداشته شوند. و با این وجود ، تله ها باید حدود دو هفته قبل از شروع ازدحام جمع شوند.
