مردم از زمان های بسیار دور دلفین ها را می شناختند. در کل ، حدود 50 گونه از این حیوانات واقعا منحصر به فرد وجود دارد. و تقریباً همه آنها ساکنان آبهای گرم اقیانوس جهانی هستند. فقط یک خانواده فوق العاده کوچک از چهار گونه حیوان وجود دارد که سه تای آنها ساکن آب شیرین هستند - دلفین های رودخانه ای. یکی از این گونه ها دلفین آمازون است که صورتی نیز نامیده می شود. با این حال ، همانطور که اخیراً مشخص شد ، در جایی در جنوب غربی ایالات متحده ، یک معجزه واقعی شنا است - یک دلفین از رنگ صورتی شدید.
معجزه صورتی
در ایالات متحده آمریکا ، در جنوب غربی ایالت لوئیزیانا ، دریاچه نمک کالساسو قرار دارد. در سال 2009 ، کاپیتان یک شرکت حمل و نقل محلی ، اریک روئی ، یک دلفین بطری صورتی نادر را در آبهای دریاچه کشف و عکس برداری کرد. ظاهراً این تنها نماینده گیاهان سیاسک در جهان است که دارای چنین رنگ نادر در طبیعت است. به گفته کاپیتان رویی ، یک حیوان بی نظیر همیشه در جمع چهار خویشاوند دیگر در سطح ظاهر می شود که ظاهراً یکی از آنها مادر اوست که نمی خواهد فرزندان خود را رها کند.
دلفین غیرمعمول کاملاً اجتماعی شده است. رفتار او تفاوتی با رفتار سایر حیوانات این گونه ندارد. فقط مشاهده شد كه كمتر به نظر می رسد و تا حدی بیشتر از افراد روی سطح باقی می ماند. به گفته دانشمندان ، دلفین کاملا سالم است و رنگ غیرمعمول آن به هیچ وجه نتیجه شرایط نامساعد محیطی یا تشعشعات مضر خورشید نیست. این حیوان بی نظیر با چشمانی سرخ به جهان نگاه می کند ، که نشان دهنده آلبینیسم است.
آلبینیسم یک ویژگی ژنتیکی نسبتاً نادر است که با فقدان مادرزادی ملانین مشخص می شود ، ماده ای که رنگ چشم ، پوست و مو را تعیین می کند.
بنابراین ، به گفته کارشناسان ، دلفین صورتی منحصر به فرد یک آلبینو است ، اگرچه کاملا مشخص نیست که چگونه او چنین کیفیت ژنتیکی نادر را به ارث برده است.
دلفین های صورتی آمازون
با این حال ، اگر در مورد رنگ بندی نادر سزارین صحبت کنیم ، دلفین پر زرق و برق آلبینو آنقدرها که به نظر می رسد تنها نیست. Inii یا دلفین های رودخانه آمازون ، خاکستری کم رنگ و شکمی سفید متولد می شوند. با افزایش سن ، بدن آنها رنگ صورتی یا مایل به آبی پیدا می کند. چگونه اتفاق افتاد که دلفین ها ، ساکنان اصلی آب های شور ، در رودخانه ها مستقر شدند
فرض بر این است که 15 میلیون سال پیش ، سطح اقیانوس جهانی بالاتر بود. مناطق عظیمی از آمریکای جنوبی امروزی در زیر ستون آب قرار داشتند. با عقب نشینی اقیانوس ، دلفین ها در قلمروهای قبلی خود باقی ماندند.
دلفین های رودخانه ای با تمام دلفین های شناخته شده اقیانوس تفاوت دارند. آنها یک پوزه چرمی کاملاً کشیده و شبیه منقار دارند. تفاوت اصلی این است که مهره های گردنی دلفین رودخانه ذوب نشده اند و سر می تواند با زاویه 90 درجه بچرخد. نسبت به بدن. این هنگام شنا کردن در میان درختان غرقابی که تعداد زیادی از آنها در آمازون و انشعابات آن وجود دارد ، بسیار راحت است.
شاخه دلفین های رودخانه ای زودتر از بقیه از جد مشترک گیاهان سزارین جدا شد و به طور مستقل رشد کرد. بنابراین ، همراه با ویژگی های مشترک ، آنها دارای برخی ویژگی ها هستند که آنها را از نمایندگان اقیانوسی دلفین متمایز می کند.
دلفین های صورتی آمازونی از پسر عموهای دریایی خود سرعت کمتری دارند. سرعت حرکت معمول 3-4 کیلومتر در ساعت است و حداکثر آن حدود 18 است. آبی آمازونی بازیگوش و کنجکاو است ، به راحتی رام می شود ، اما تمرین آن دشوار است. بنابراین ، آنها به ندرت در آکواریوم دیده می شوند. مردم محلی دلفین ها را حیواناتی مقدس می دانند. به دنبال دلفین ها ، ماهیگیران دسته های ماهی پیدا می کنند. علاوه بر این ، پیراناها پراکنده می شوند.
دلفین های صورتی رودخانه ای در بزرگترین رودخانه های آمریکای جنوبی زندگی می کنند - آمازون ، اورینوکو ، که از بولیوی ، پرو ، برزیل ، ونزوئلا ، کلمبیا ، گویان عبور می کنند.دلفین های آمازونی رودخانه به عنوان گونه ای در معرض خطر در کتاب بین المللی داده های قرمز ذکر شده است.
