بینش میمون در میان شش حس آن مکان مهمی را اشغال می کند. این به شما کمک می کند تا در فضا حرکت کنید ، غذا دریافت کنید و از خود در برابر خطر محافظت کنید. اما شگفت آورترین نکته این است که بینایی در انواع مختلف میمون ها می تواند متفاوت باشد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
طبق تحقیقات دانشمندان ، پستانداران ، از جمله میمون ها ، در همان ابتدای تکامل ، بینایی رنگ خود را از دست داده اند ، از دست دادن دو مورد از چهار اپسین ، ژن پروتئین حساس به نور. به همین دلیل است که اکنون تقریباً همه حیوانات بینایی سیاه و سفید دارند.
گام 2
با این حال ، برخی از گونه های میمون ها سرانجام دید سه رنگی خود را بازیافتند. آنها مانند انسان ها دارای سه نوع سلول حساس به نور هستند که با طول موج های سبز ، قرمز و آبی تنظیم می شوند. نمایندگان زنده این نوع میمون ها گوریل ها ، اورانگوتان ها ، شامپانزه ها و همچنین میمون های زوزه کش هستند که در آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کنند.
مرحله 3
میمون های دنیای جدید متفاوت می بینند. به عنوان مثال دوروکولی شبانه در آمریکای جنوبی دید تک رنگ (سیاه و سفید) دارد. نرها در میمون های عنکبوتی و میمون های پنجه ای دو رنگ هستند که سایه های سبز یا قرمز نمی بینند. اما در ماده های این گونه ها دید سه رنگ و دو رنگ در نسبت 60:40 دیده می شود. از آنجایی که میمون ها در گروه های بزرگ زندگی می کنند ، وجود حتی یک ماده با دید سه رنگ بقای کل گروه را بسیار تسهیل می کند.
مرحله 4
هنوز به طور قطعی شناخته نشده است که چه چیزی انگیزه ای برای توسعه بینایی سه رنگ ایجاد کرده است. برخی از دانشمندان این مسئله را با از دست دادن قسمت قابل توجهی از حس بویایی و دیگران - با نحوه زندگی و تغذیه مرتبط می دانند ، زیرا فقط دید رنگی به میمون ها اجازه می دهد برگ های جوان و آبدار گیاهان خاصی را که از انواع خاصی از میمون ها تغذیه می کنند ، پیدا کنند.
مرحله 5
در همین حال ، دید تک رنگ و دو رنگ نیز مزایای خاص خود را دارد. اولی اجازه می دهد تا میمون ها در تاریکی بهتر حرکت کنند ، این امر خصوصاً برای احمقان شبانه مهم است و مورد دوم به شناخت استتار شکارچیان و طعمه ها کمک می کند. دومی ها ملخ ، مارمولک و قورباغه هستند که با کمک نور تقلید می کنند.
