مشک که به طور گسترده به آن مشک معروف است ، مانند بسیاری دیگر از حیوانات ، از دسته پستانداران است و به زیر خانواده به اصطلاح رگهای جوندگان تعلق دارد.
آنها چه مشکاتی هستند؟
به گفته محققان ، امروزه تنها یک گونه منفرد در مشکات شناخته شده است - خود مشک. وطن این جوندگان نیمه آبزی آمریکای شمالی است ، با این حال ، آنها با موفقیت در اوراسیا ، از جمله روسیه سازگار شده اند.
از نظر بصری ، مشک مانند موش های بزرگ است - یکی از نام های حیوانات با این ارتباط است. با این حال ، اندازه آنها بسیار بزرگتر از موشهای خاکستری است. طبق مشاهدات زیست شناسان ، معمولاً بزرگسالان از یک تا یک و نیم کیلوگرم وزن دارند ، گاهی اوقات وزن بدن آنها حتی به 1.8 کیلوگرم می رسد. بدن عضلانی مشکر 23 تا 36 سانتی متر طول دارد ، بدون در نظر گرفتن دم ، که در این جوندگان بسیار رشد کرده است و از نظر اندازه با طول بدن قابل مقایسه است.
بدشکلی جنسی در مشک خیلی مشخص نیست ، یعنی در نگاه اول تشخیص یک ماده از یک مرد کاملاً مشکل ساز است.
ظاهر کامل نمایندگان این گونه از سبک زندگی آنها صحبت می کند - هر قسمت از بدن برای مدت طولانی در آب به خوبی سازگار است: گوش هایی که از خز متراکم ، چشمان کوچک و نسبتاً بلند بیرون زده اند. بر روی لبهای مشک ، شبیه به بیور ، دندانهای برش بلند رشد می کنند و حفره دهان را محدود می کنند. بنابراین ، حیوانات قادرند گیاهان مختلف را در حالی که زیر آب هستند ، ببندند و در عین حال کوچکترین ناراحتی را تجربه نکنند.
حتی خز مشک کاملاً برای سبک زندگی در آب سازگار است: بسیار ضخیم و متراکم است ، عملا ضد آب است. به گفته جانورشناسان ، هر یک از مشکوک ها با دقت و به طور منظم از "کت خز" خود مراقبت می کنند ، پوست را با چربی روغن می کنند و سپس آن را شانه می کنند.
ویژگی های منحصر به فرد موش مشک
دانشمندان پس از بررسی آزمایشات خراط مشکی ، میزان هموگلوبین را به میزان قابل توجهی افزایش دادند ، در حالی که قبلاً در عضلات این حیوانات مقدار کافی میوگلوبین یافت می شد. همانطور که محققان پیشنهاد کردند ، از این طریق ، در روند تکامل ، بدن موشهای موکوس توانایی تجمع اکسیژن اضافی را که برای غواصی در زیر آب لازم است ، به دست آورد. یکی دیگر از ویژگی های مشک ها ، هتوترمی است - توانایی کنترل جریان خون در دم و پاها - معمولاً اندام آنها نسبت به دمای تنه و سر سردتر است.
مشكران معمولاً در گروه های خانوادگی زندگی می كنند و در حاشیه های مرتفع حفره و كلبه می سازند. طول معابر حفر شده توسط آنها می تواند به 10 متر برسد. حیوانات معمولاً ورودی خانه خود را در زیر آب تشکیل می دهند ، به طوری که قابل مشاهده نیست - مشکوک ها مجبورند یک سبک زندگی محتاطانه را دنبال کنند تا طعمه شکارچیان مختلف نشوند - راکون و سگ راکون ، تمساح ، سمور ، و همچنین پیک. محل زندگی مشک ها با یک ساختار خاص متمایز می شود: حیوانات آنها را به صورت دو طبقه مرتب می کنند ، در صورت تغییر شدید سطح آب ، توسط معابر به هم متصل می شوند. طبق گفته جانورشناسان ، درجه حرارت در گودال های مشک هرگز زیر 0 درجه نیست. حتی در سخت ترین زمستان ها. علاوه بر اتاقهای زندگی ، مشكرهای صرفه جویی ، استادانه شربت خانه های خود را حفاری می كنند و در آنجا غذا می آورند تا برای زمستان آماده شود.
در بهار ، موشهای ماده مشک اغلب در صورت افزایش بیش از حد جمعیت در قلمرو یک گروه خانواده ، توله های بزرگ شده خود را می رانند ، افراد حتی آدم خواری می کنند. در بهار و پاییز ، حیواناتی که نه خانواده دارند و نه مکان های جستجوی خودشان قادر به مهاجرت های طولانی مدت برای یافتن مخازن و غذای خالی از سکنه هستند. متعاقباً ، در ساحل ، می بینید که چگونه یک خانواده جدید از مشکوک خانه ها و انبارهای خود را می سازند.
