آبشش ها قسمت زائد بدن حیواناتی هستند که برای تنفس در آب طراحی شده اند. اغلب آنها رشته های شاخه ای هستند ، مجهز به شبکه رگ های خونی و فاقد عضله هستند.
چه حیواناتی آبشش دارند
با کمک آبشش اکسیژن اکثر آبزیان از آب به دست می آید: ماهی ، بسیاری از بی مهرگان آبزی (به عنوان مثال ، کرم پلی کیت ، نرم تنان جو مروارید ، سخت پوستان آبشش ، لارو مایف) و برخی از دوزیستان لارو (به عنوان مثال ، بچه قورباغه ها))
در سیکلوستوم ها (شکارچیان یا انگل های ماهی) ، تنفس از طریق کیسه های آبشش انجام می شود.
گل مینا دارای آبشش های بدوی است. در بیشتر سخت پوستان بالاتر ، این اندام های تنفسی در دیواره های جانبی بدن و قسمت های بالایی ساق های قفسه سینه قرار دارند. لارو حشرات آبزی دارای غرغره های تراشه ای هستند ، که خروجی هایی با دیواره نازک در قسمت های مختلف بدن هستند و در آنها شبکه نای وجود دارد.
از بین گیاهان اکینودرم ها ، آبشش ها دارای ستاره دریایی و جوجه تیغی دریا هستند. همه آکوردات های آب اولیه (ماهی) دارای یک ردیف از روزنه های جفت شده (شکاف های آبشش) هستند که در حلق قرار دارند. در تنفس کننده های روده ای (حیوانات اعماق کف متحرک) ، تونیکات (حیوانات دریایی کوچک با بدنی کیسه ای شکل پوشانده شده از غشا membrane) و بدون جمجمه (گروه خاصی از بی مهرگان) ، در هنگام عبور آب از شکاف های آبشش ، تبادل گاز اتفاق می افتد.
حیوانات چگونه با آبشش نفس می کشند
آبشش ها از برگ (رشته) ساخته شده اند ، در داخل آنها شبکه ای از رگ های خونی وجود دارد. خون موجود در آنها با پوست بسیار نازک از محیط خارجی جدا می شود ، بنابراین شرایط لازم برای تبادل بین گازهای محلول در آب و خون ایجاد می شود. شکافهای آبشش در ماهی با قوسهایی جدا می شود که دیواره های شکم از آنها گسترش می یابد. در بعضی از گونه های استخوانی و غضروفی ، گلبرگ های آبشش در دو ردیف در قسمت خارجی قوس ها قرار دارند. ماهی های شنای فعال دارای آبشش هایی با سطح بسیار بزرگتر از آبزیان کم تحرک هستند.
در بسیاری از بی مهرگان ، گولهای جوان ، این اندام های تنفسی در خارج از بدن قرار دارند. در ماهی ها و سخت پوستان بالاتر ، آنها در زیر دستگاه های محافظ پنهان می شوند. غالباً آبشش ها در حفره های مخصوص بدن قرار دارند ، می توان آنها را با چین های خاصی از پوست یا درپوش های چرمی (درپوش های آبشش) پوشاند تا از آنها در برابر آسیب محافظت شود.
آبشش ها همچنین به عنوان سیستم گردش خون عمل می کنند.
حرکت بند در حین تنفس همزمان با حرکت (باز و بسته شدن) دهان انجام می شود. هنگام تنفس ، ماهی دهان خود را باز می کند ، آب می کشد و دهان خود را می بندد. آب بر روی اندام های تنفسی تأثیر می گذارد ، از طریق آنها عبور می کند و خارج می شود. اکسیژن توسط مویرگهای رگهای خونی واقع در آبشش جذب شده و دی اکسیدکربن استفاده شده از طریق آنها در آب آزاد می شود.
