مهرهای بایکال حیوانات بی نظیری هستند ، از نظر علمی ، بومی هستند. این گونه از مهر آب شیرین فقط در منطقه آبی عمیق ترین و باستانی ترین دریاچه کره زمین ، در خالص ترین آب های دریاچه بایکال زندگی می کند.
روال زندگی مهر برای نبوغ ساده است: اگر زیر آب نخوابد ، در حالی که در ریه هایش اکسیژن کافی وجود دارد ، در سنگ های ساحلی آشفته نشود ، به این معنی است که شکار می کند ، در جستجوی جستجوی غذا. غذای خوشمزه مهر و موم سخت پوستان ، نرم تنان و ماهی های زنده گلومیانکا است. به نظر می رسد که آنها برای یکدیگر ایجاد شده اند ، زیرا golomyanka فقط در دریاچه بایکال ثبت شده است. اما امول ، که بسیار مورد توجه گردشگران است ، برای مهر خیلی جذاب نیست - شما هنوز هم باید از پس آن برآیید. اما اگر ناگهان در راه او تورهای ماهیگیری مملو از این ماهی وجود داشته باشد ، مرد حیله گر در برابر چنین وسوسه ای مقاومت نمی کند و برای خود ضیافتی ترتیب می دهد و ماهیگیران را با دماغ می گذارد. گاهی طمع زنان شیطنت را نابود می کند: آنها خودشان در شبکه ها گیر می کنند و به طعمه ای آسان تبدیل می شوند.
یک مهر و موم سالم تمام علائم چاقی را دارد ، زیرا چربی از هیپوترمی و آسیب محافظت می کند ، ماندن در سطح آب را آسان می کند و به زنده ماندن در زمان گرسنگی کمک می کند.
علیرغم اندازه چشمگیر (مهر و موم بزرگسالان می تواند از 50 تا 120 کیلوگرم وزن داشته باشد) ، اما از خطر مخفی می شود ، اما همچنان قادر به نشان دادن قدرت مانور باورنکردنی و ایجاد سرعت های قابل توجه تا 25 کیلومتر در ساعت است. شکارچیان غیرمجاز تهدیدی جدی برای این حیوانات به شمار می روند ، که به دنبال خز نقره ای ، از قانون شکنی دریغ نمی کنند.
مهر و موم بایکال در اواخر زمستان - اوایل بهار ، زمانی که انتظار می رود دوباره در خانواده آنها انجام شود ، آسیب پذیر هستند. هر ساله در این زمان ، در سطح پوشیده از برف دریاچه ، زنان ماده ، مادران دلسوز ، یک سوراخ یخ بسته برای فرزندان آینده با خروجی در داخل ، که از طریق آن پناهگاه با آب ارتباط برقرار می کند ، آماده می کنند. مهر و موم ها همیشه در زمستان چنین سوراخ هایی ایجاد می کنند و یخ ها را با پنجه های خود می شکند تا هر نیم ساعت یکبار به سطح زمین برسند و اکسیژن را دوباره پر کنند.
در این پناهگاه ساده یک توله سگ ، گرم و ایمن این است که نوزاد تازه متولد شده چگونه نامیده می شود: پرندگان شکاری ، قادر به نوک زدن در یک فضای باز ، در اینجا به او نمی رسند ، شیر مادر اجازه می دهد توله بزرگتر شود و چربی ذخیره کنید و دیواره های لبه دمای هوا را در داخل حفظ می کند. تقریباً تمام مدت او تحت نظارت یک مادر تنها است که فقط برای شکار در آنجا غایب است. پدر در زندگی خانواده شرکت نمی کند و در نقش "گاو تلقیح کننده" بازی می کند.
بهار خود به خود می آید و می تواند خطری به همراه داشته باشد. پناهگاه یخ زیر اشعه خورشید شروع به فروپاشی می کند و کوموتکان ، که در اِنکی به معنی "مهر و موم کودک" است ، ابتدا به درون نور خیز می شود و خود را در برابر جهانی که برای او ناآشنا است ، پیدا می کند. در این حالت ، طبیعت تنها یک وسیله محافظت فراهم کرده است - رنگ سفید برفی کت خز برای استتار در برف. اما آیا این شما را از شر شکارچیان غیرمجاز ناشی از طمع سود جویی نجات می دهد؟ با نگاه كردن به چشم این موجودات كوچك ، لمس كننده و بی دفاع ، تصور اینكه دستانی وجود داشته باشند كه می توانند چماقها را بالای سر خود قرار دهند ، دشوار است. این سلاح است که بیشتر برای ذبح مهر و موم استفاده می شود - هر نوع دیگری می تواند به خز با ارزش آسیب برساند.
از زمان های بسیار قدیم ، ساکنان محلی گوشت مهر و موم می خورند. به خصوص از گوشت لطیف توله های یک ماهه خوبه ، که مانند طعم گوشت مرغ بود ، بسیار قدردانی شد. فاقد طعم ماهی است ، زیرا کل فهرست غذای آنها از شیر مادر تشکیل شده است. مهر و موم های خز مسن تر هستند ، نوجوانانی که در هنگام رانش یخ در حالی که هنوز در لانه بودند یا از قبل روی یخ ها بودند ، از molt اول زنده ماندند و به تولید لباس ، چکمه های خز بلند ، دستکش پرداختند. با افزایش سن ، مهر و موم های جوان با تسلط بر عنصر آب ، به رژیم غذایی ماهی روی آوردند. گوشت آنها بوی ماهی مشخصی پیدا کرد و دیگر مورد ارزیابی قرار نگرفت. بزرگسالان فقط توسط چربی جذب می شدند ، که برای پر کردن لامپ ها و استفاده از آن برای اهداف دارویی استفاده می شد.
تا دهه 80 قرن گذشته ، شکار صنعتی برای مهر و موم بایکال مجاز بود. این مضمون توسط یوگنی یوتوشنکو ، شاعر ، با نوشتن سوراخ کننده "تصنیف مهر" در آثار او منعکس شد. اکنون صید برای مهر بایکال رسماً ممنوع است: این پستاندار در صفحات کتاب قرمز به عنوان گونه ای در معرض خطر شکار می شود.
در 15 مارس ، کل دنیا روز حفاظت از مهرها را جشن می گیرند و در 25 مه ، تعطیلات مشابه ، روز حفاظت از مهر و موم ، در منطقه ایرکوتسک و بوریاتیا برگزار می شود. آنها برای آموزش و جلب توجه به مشکلات زیست محیطی مربوط به مهر و موم ، تظاهرات ، نمایشگاه عکس ، اقدامات و فلاش اوباش را ترتیب می دهند.
شاید چنین اقداماتی به حفظ این ساکن بی نظیر دریاچه ، یکی از مهمترین حلقه های اکوسیستم بایکال کمک کند.
