طاعون یکی از جدی ترین بیماری های گوشتخواران (از جمله سگهای خانگی) است. این بیماری می تواند مغز و سیستم عصبی ، هر اندام داخلی و اندام را تحت تأثیر قرار دهد. در موارد شدید ، حیواناتی که از این بیماری جان سالم به در برده اند ، معلول باقی می مانند.
طاعون چیست
دیستمپر یک بیماری ویروسی مسری است که سگهای خانگی و گوشتخواران وحشی مانند راسوها ، روباه ها ، سرخک ها و دیگران به آن حساس هستند. عامل ایجاد کننده ویروسی از گروه پارامیکسو ویروس است. این بیماری به حیوانات خانگی دیگر و انسان منتقل نمی شود. در یک سگ بهبود یافته ، مصونیت ایجاد می شود. گروه خطر اصلی شامل توله سگها از 2-3 ماه تا یک سال است. این امر به دلیل ضعیف شدن بدن نوزادان در اثر تغییر دندانها و رشد فعال است. توله سگهایی که شیر مادر خود را می خورند ، آنتی بادی محافظ دریافت می کنند و کمتر در معرض عفونت هستند. همه نژادها ، بدون استثنا ، به این بیماری حساس هستند ، اما نژادهای اصیل در مقایسه با گیاهان مخلوط در گروه خطر بیشتری قرار دارند. در بین بیماری های سگ ، بدبختی بعد از هاری بدترین بیماری در نظر گرفته می شود.
مسیرها و ناقلین عفونت
بیماری مسکن گوشتخوار با عفونت به هر سه روش مشخص می شود: از طریق دستگاه تنفسی (بینی) ، دستگاه گوارش (دهان) ، یا سمعک (گوش). ویروس پس از ورود به بدن ، وارد خون و بافت ها می شود. این بیماری در هر زمان از سال منتقل می شود ، اما در هوای بد "کثیف" (پاییز ، بهار) سریعتر گسترش می یابد. "مطلوب" عوامل موثر در بیماری طاعون عبارتند از: کمبود ویتامین در رژیم غذایی سگ ، سرماخوردگی ، شرایط بد زندگی ، تغذیه نامناسب.
منابع اصلی عفونت ، حیوانات بیمار و بیمار (با تماس مستقیم و غیرمستقیم) ، اشیا infected آلوده به محیط خارجی (غذا ، آب ، هوا ، دفع حیوانات بیمار ، فیدرها ، اتاق ها و ملافه ها ، وسایل مراقبت - هر آنچه استفاده شده است و جایی که افراد بیمار نگهداری می شدند)). علاوه بر این ، انسان ها ، وسایل نقلیه ، پرندگان و حتی حشرات و کرم ها می توانند ناقل باشند.
ویروس با ادرار ، اپیتلیوم پوست مرده ، مدفوع و ترشحات از بینی ، چشم و دهان وارد محیط می شود. یک سگ بیمار ، حتی قبل از بروز اولین علائم ، قادر است افراد دیگر را با تنفس خود آلوده کند. دوره کمون بیماری 2-3 هفته بستگی دارد ، بسته به نوع بیماری. سگی که از بیماری بدخلقی درمان شده توانایی آلوده کردن حیوانات دیگر را به مدت 2-3 ماه حفظ می کند.
مطالعات نشان داده است که ویروس distemper 2-3 روز پس از ظهور اولین علائم به طور کامل از خون خارج می شود. این بیماری عمدتا به دلیل ایجاد عفونت ثانویه ادامه دارد. اگرچه این ویروس دیگر در خون وجود ندارد ، اما هنوز در سایر قسمت های بدن زندگی می کند و در مراحل بعدی ، اغلب آسیب جدی به اندام های داخلی وارد می کند.
هیچ درمانی صریح و م forثر برای این بیماری وحشتناک وجود ندارد. اقدامات درمانی عمدتا با هدف حفظ عملکردهای حیاتی بدن ، افزایش ایمنی و مسدود کردن مسیرهای انتشار عفونت های ثانویه احتمالی انجام می شود. تمام دستکاری ها با یک حیوان بیمار بر اساس شدت وضعیت آن انجام می شود.
علی رغم تمام تلاش دامپزشکان ، آنها عملا در برابر طاعون ناتوان هستند. و میزان مرگ و میر هنوز زیاد است.
