"چگونه او من را دوست دارد!" - صاحب سگ با حساسیت فکر می کند ، نگاه می کند که چگونه از ورود او خوشحال است. اما به راستی آیا حیوانات توانایی عشق ورزیدن دارند یا مردم تمایل دارند احساسات انسانی را به آنها نسبت دهند؟
حیوانات پیشرفته ، مانند انسان ، به طور طبیعی دارای فعالیت پیچیده عصبی بالاتر هستند. آنها مانند نمایندگان Homo sapiens دارای مزاجی هستند ، قادر به یادآوری و یادگیری هستند. آنها با عواطف مشخصه افراد مشخص می شوند: ترس و شادی ، عصبانیت و حساسیت. اما آیا حیوانات می توانند مانند انسان ، مثلاً عشق ، احساساتی را تجربه کنند؟
البته حیوانات احساساتی دارند اما مانند انسان نیستند. احساسات جانور مبتنی بر غریزه ، احساسات ساده است ، مانند هنجارهای اخلاقی ، تأملات و مفاهیم انتزاعی بارگیری نمی شود.
اما برخی از دانشمندان هنوز توانایی حیوانات در تجربه عشق را تشخیص می دهند.
شراکت
زوجین در طبیعت خود به خود بوجود می آیند ، اما این تصادفی نیست. ماده به احتمال زیاد با نر از نژاد خودش جفت می شود ، اما نه با هر یک ، بلکه فقط با کسی که او را "خشنود" می کند ، یعنی. در نتیجه ، او می تواند با دوام ترین فرزندان را به دنیا آورد. برای ادامه "خود" قوی ترین و سازگارترین افراد قادر به طبیعت عاقلانه مراسم خواستگاری ، مبارزه برای یک زن ، حیوانات با توانایی بویایی ، علائم خارجی و علائم دیگر ، که فقط برای آنها شناخته شده است ، بدون هیچ گونه اشتباه تعیین کنید که کدام یک از نمایندگان گونه "عشق" شایسته ترین است. شاید ، بسیاری از گونه های حیوانات در اسارت با اکراه تولید مثل کنند: آنها به سادگی چاره ای ندارند.
بعضی از حیوانات جفت های پایدار تشکیل می دهند: گرگ و روباه ، روباه قطبی و حیوانات کوهی ، حیوانات قو و لک لک ، کرکس و عقاب مشارکت این حیوانات چندین فصل متوالی طول می کشد ، گاهی اوقات تا زمانی که یکی از زوجین بمیرد. برخی دیگر برای یک فصل جفت گیری ، جفت پایدار تشکیل می دهند ، مانند beavers. اما "وفاداری" این نمایندگان جانوران نه با هنجارهای اخلاقی ، بلکه با ویژگی های فیزیولوژیکی مشروط است: توله های آنها درمانده به دنیا می آیند و فقط با مراقبت هر دو والدین می توانند زنده بمانند.
حیوانات دیگر به روابط چند همسری "پایبند" هستند و این نیز به دلیل ویژگی های فیزیولوژیکی یک گونه خاص است. نر بسیاری از حیوانات چند همسری در طول فصل جفت گیری احتیاط خود را از دست می دهند ، از غذا امتناع می ورزند ، بنابراین ، میزان مرگ و میر در میان مردان به شدت افزایش می یابد. برای اطمینان از حفظ گونه ها ، هر نماینده نر از گونه های "چند همسری" دنیای حیوانات تلاش می کند تا حد امکان ماده ماده را در طول روده بارور کند.
غریزه مادری
برای بقای هر گونه ، نه تنها غریزه تولید مثل مهم است ، بلکه همچنین غریزه مادرانه است که باعث می شود ماده از توله های خود مراقبت کند ، به آنها یاد می دهد از خطر جلوگیری کنند ، برای خود غذا تهیه کنند ، خانه ای را تجهیز کنند - همه چیز بدون آن زندگی کامل یک حیوان بزرگسال غیرممکن است.
و آنها این کار را نمی کنند زیرا "باید" نسبت به نوزادان خود "مسئولیت" داشته باشند. این مکانیسم قدرتمند ذاتاً خود زن است. اما ، با نگاه کردن به اینکه مادر چگونه نوزادان خود را با لمس لیس می زند ، چگونه فداکارانه برای محافظت از آنها می شتابد ، حتی اگر نیروها برابر نباشند ، و گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه خود را فدا می کند تا فرزندان زنده بمانند ، عشق نیست؟ ذاتاً همه اسرار برای ما فاش نشده است و شخص هنوز نمی تواند با اطمینان بگوید که آیا احساسات در پشت غرایز حیوانات نهفته است ، شاید نه در درک ما ، انسانی ، از این کلمه ، بلکه در برخی حیوانات خاص ، عمیق " درك كردن؟
