حیوانات خانگی روز به روز از اثبات وفاداری و عشق خود به یک شخص خسته نمی شوند ، آنها صاحبان خود را نجات می دهند و حتی گاهی اوقات جان خود را فدا می کنند. همه گونه های حیوانات تک همسری را می شناسند که همسری پیدا می کنند که تا آخر عمر به او وفادار بمانند. با این حال ، مردم هنوز شک دارند که آیا حیوانات توانایی احساساتی مانند عشق را دارند یا خیر.
آیا حیوانات احساساتی دارند
همانطور که اتفاق افتاد ، انسان در طول وجود تمدن اومانیستی خود را تاج آفرینش می داند. اعتقاد بر این است که درد ، عشق ، امید ، عواطف و احساسات فقط در دسترس انسان است. رنه دكارت حتی معتقد بود كه حیوانات حتی قادر به احساس درد نیستند: او آزمایشاتی را روی حیوانات بدبخت انجام داد ، آنها را عمداً شكنجه كرد و گفت كه جیغ و فریاد افراد آزمایشی ، دلهره از درد ، تقریباً همان صدای مکانیزم شکسته
با این وجود ، هر شخصی که به طور مداوم با حیوانات ارتباط برقرار می کند ، به خوبی می داند که چه احساسات قوی و عمیقی را می تواند تجربه کند. شاید در دوران باستان مردم این موضوع را کمی بهتر درک می کردند ، زیرا بیهوده نیست که این حیوانات نمادهای کیفیت های مختلف انسانی هستند.
حیوانات بارها ثابت کرده اند که توانایی تجربه واقعی عشق و ارادت به مالک را دارند. همه مواردی را می دانند که گربه ها و سگها بدون مالکان از مالخولیا جان خود را از دست دادند ، و فقط به خوردن غذا متوقف شدند. با دیدن چنین نمونه هایی از تجلی احساسات واقعی ، فقط می توان شک کرد که آیا شخصی توانایی تجربه عشق واقعی را دارد یا خیر.
مشاهدات گروه های حیوانی تایید می کند که آنها به همان شیوه انسان به یکدیگر پیوند می خورند. این مورد به ویژه در مثال میمون ها قابل مشاهده است که تفسیر رفتار آنها برای انسان معمولاً آسان است.
دانشمندان از یک مورد در باغ وحش کامرون شوکه شدند: یکی از شامپانزه ها به نام دوروتی در اثر حمله قلبی درگذشت. سپس بقیه میمون ها یکدیگر را در آغوش گرفتند و یکدیگر را دلداری دادند و تجارب غم انگیزی را نشان دادند.
حتی در زندگی آن دسته از حیوانات که احساسات خود را به گونه ای نشان می دهند که برای انسان قابل درک نیست ، عشق و علاقه به همان اندازه مهم است. آزمایشات نشان داده است که هنگام ملاقات با دوستان ، مردم آرام می شوند و ضربان قلب آنها کم می شود. همین اتفاق در مورد سایر حیوانات اجتماعی نیز می افتد ، به عنوان مثال ، این امر به ویژه می تواند در گاوهایی كه در نزدیكی دوستان خود در گله احساس بهتری دارند ، مشاهده شود.
علوم اعصاب در این باره چه می گوید
برای اثبات اینکه ماهیت احساسات در حیوانات با انسان تفاوتی ندارد ، می توانیم به عنوان مثال تحقیق در مورد "هورمون های عشق" استناد کنیم: اکسی توسین و دوپامین. این هورمون ها احساسات و رفتار اجتماعی را در حیوانات به همان روشی که در انسان تنظیم می شود. تحت تأثیر اکسی توسین ، مردم مهربان تر و با دقت بیشتری رفتار می کنند ، اما فقط نسبت به کسانی که آنها را "خود" می دانند. نتایج تحقیقات تأیید کرده اند که تأثیر این هورمون در حیوانات کاملاً یکسان است.
اعتراف اینکه حیوانات قادر به تجربه عشق مشابه انسان هستند ، تنها استکبار مانع دومی می شود.
اما هورمون دوپامین مسئول عشق زناشویی است. در مغز هر دو شریک زندگی ، تحت تأثیر این هورمون ، تغییراتی ایجاد می شود ، پس از آن آنها به "همسر روح" خود واکنش خاصی نشان می دهند ، دیگر علاقه ای به افراد دیگر ندارند. مکانیسم عملکرد دوپامین ، به عنوان پایه عصب شناختی عشق ، برای حیوانات و انسان ها یکسان است.
