بسیاری ، حتی اگر خریدی هم نکرده باشند ، احتمالاً ماهی شکلی متوسط با فلس های نقره ای و باله های قرمز را در بازار مشاهده کرده اند. این روچ است - پرشمارترین ماهی آب شیرین بی تکلف از خانواده ماهی کپور. درست است که در بعضی مناطق به آن چبک ، سوروگو یا قوچ می گویند.
تعجب نکنید اگر سوال در مورد ظهور چنین ماهی مشترکی مانند کچلی کسی را گیج کند. به هر حال ، تعداد زیادی از این ماهی های نقره ای متوسط با پره های مایل به قرمز در رودخانه ها و دریاچه های روسیه بسیار زیاد است که در هر منطقه جداگانه نام خود را به آن داده اند. در جنوب ، روچ را قوچ یا قوچ ، در شمال آن را گربه وحشی و در سیبری غربی و اورال را چباک می نامند. نجار ، کاشی - ماهیگیران با کمال میل او را صدا می کنند.
در قسمت پایین ولگا ، روچ vobla نامیده می شود ، زیرا این خویشاوند نزدیک آن است. با این حال ، ووبلا با اندازه های بزرگتر (تا 35 سانتی متر) مشخص می شود و در آب شور دریا (دریای خزر) زندگی می کند. "قوچ" خواندن روچ نیز کاملاً صحیح نیست ، زیرا این یک ساکن نخبه در دریای آزوف است. روچ ماهی آب شیرین است. برای اینکه آن را با سایر گونه های مشابه اشتباه نگیرید ، درک ویژگی های اصلی اصلی مهم است.
روخور چند چهره
منطقه پراكندگي گسترده ، ماهيان را وادار مي كند تا حدودي با توجه به زيستگاه تغيير كنند ، بنابراين نمي توان به صراحت ظاهر روچ را گفت. این به کیفیت و درجه حرارت آب ، تغذیه ، سن بستگی دارد. معمولاً روچ دارای بدنی باریک است که طول آن بیش از 20 سانتی متر با مقیاس های نقره ای نیست که می تواند رنگ طلایی نیز داشته باشد. باید بگویم که اندازه ماهی صید شده اغلب یکسان است ، زیرا این افراد جوان هستند که روی قلاب گرفتار می شوند. روچ بزرگسالان محتاط هستند ، اما ماهیگیران باتجربه گاهی اوقات موفق به صید ماهی به طول نیم متر می شوند. چنین مواردی در منطقه سیبری و اورال اتفاق افتاده است.
روچ بزرگ را بعضی اوقات می توان با رود اشتباه گرفت ، زیرا هر دو دارای باله های مایل به قرمز هستند. اگرچه بدن رود بسیار گسترده تر است ، اما با افزایش سن ، بدن روچ نیز می تواند منبسط شود و باله های صورتی مایل به زرد به قرمز شدید تبدیل می شوند. برای تشخیص روچ بزرگ از رود ، باید به رنگ عنبیه چشم توجه کنید - در روچ زرد است و دارای یک نقطه نارنجی است. در روچ متوسط ، فقط باله های لگن رنگ قرمز دارند و در پشت و دم آنها به رنگ سبز مایل به خاکستری است. تفاوت قابل توجه دیگر در ساختار دهان است: رود از بالا غذا را می گیرد ، و از پایین سوخاری می کند. بنابراین ، سر دومی با لب پایین که کمی به سمت بیرون برآمده است ، کشیده تر است.
ویژگی های زیستگاه روچ
روچ ماهی بی تکلفی از خانواده کپور ماهی است ، که در استخر ، دریاچه یا رودخانه به همان اندازه راحت است. او به حرکت آب بسیار کمی نیاز دارد. ماهی های صید شده از استخر با مقادیر زیادی مخاط در مقیاس آنها پوشانده خواهد شد. افراد ترجیح می دهند در بسته ها بسته باشند و هرگز از فاحشه خانه خود دور نباشند. روچ از جلبک های رشته ای اردک و ارد تغذیه می کند ، اما در زمان فراوانی بچه ماهی ، از آنها دست نمی کشد. یک ماهی بالغ ترجیح می دهد فقط در عمق 20 سانتی متری کف مخزن باشد. فقط پس از طغیان یا باران شدید ، روچ برای مدت کوتاهی به سطح زمین می رود.
در طول دوره تخم ریزی ، تعداد دانه های گله چند برابر می شود و مقیاس نرها مقداری زبری پیدا می کنند که با پایان تخم ریزی از بین می رود. در ساعت های صبح می توانید هزاران ماهی را که به طور همزمان از سطح آب بالا می روند و بر روی آن قرار می گیرند ، به اعماق اعماق خود نگاه کنید. کارشناسان می گویند که عمدتاً نرها به سطح می پرند که توسط زنان مجبور به انجام این کار می شوند که تعداد آنها چندین برابر است. آنها صدها نفر در زیر یک جگر شیر جمع می شوند که تخمهای جاری را بارور می کند.
با وجود فراوانی ، روچ به دلیل اندازه کوچک و استخوانی ارزش تجاری ندارد.با این حال ، ارزان بودن ماهی بسیاری را مجذوب خود می کند و آماتورهایی روی آن هستند که ماهی را در روغن داغ نمک ، خشک و سرخ می کنند ، پس از آن استخوان های کوچک عملاً هنگام خوردن احساس نمی شوند.
