یک نظر وجود دارد که موش ها به هیچ چیز حساس نیستند و بسیار سرسخت هستند. این درست نیست. و با توجه به موش های تزئینی - به ویژه آنها بسیار حساس و مستعد ابتلا به انواع بیماری ها هستند. دارندگان موشهای تزئینی باید یاد بگیرند که چگونه تشخیص صحیح را به تنهایی انجام دهند (به خصوص اگر در این نزدیکی متخصصی وجود نداشته باشد - پزشک-موش شناس) و بدانند که چگونه حداقل شایعترین بیماریها را در بین موشها معالجه کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مایکوپلاسموز
یک بیماری بسیار شایع در موش صحرایی. شایعترین علت آن وجود در دستگاه تنفسی فوقانی موشهای تزئینی میکروارگانیسم Mycoplasma pulmonsis است که باعث انواع مختلف مایکوپلاسموز می شود. این میکروارگانیسم با یک حالت غیرفعال مشخص می شود ، یعنی وقتی همه چیز مرتب است ، او به هیچ وجه خود را نشان نمی دهد و هیچ ضرری برای موش ندارد. اما کمترین کاهش ایمنی مایکوپلاسما پولمونیس را فعال می کند.
دلایل کاهش ایمنی می تواند عفونت های ثانویه ، استرس ، نگهداری نامناسب یا تغذیه نامناسب باشد. مایکوپلاسموز را می توان با غرغره کردن ، خروپف ، سنگین ، هق هق ، تنفس و عطسه مکرر جوندگان تشخیص داد.
گام 2
درمان مایکوپلاسموز ، مانند هر بیماری عفونی ، با استفاده از آنتی بیوتیک انجام می شود. استفاده از ماکرولیدها (آزیترومایسین ، تیلوزین) ، تتراسایکلین ها (داکسی سایکلین ، اکسی تتراسایکلین) ، لینکوزامیدها (لینکومایسین) مناسب است. سعی کنید به آنتی بیوتیک های گروه پنی سیلین متوسل نشوید ، زیرا موشهای تزئینی به آنها بسیار حساس هستند (آلرژی شدید می تواند آغاز شود). دوره درمان با آنتی بیوتیک 14 روز است (حداقل) ، با این حال اگر این دوره را به 21 یا حتی 35 روز افزایش دهید بهتر خواهد بود. اگر بعد از 4-5 روز درمان را متوقف کنید (فکر می کنید که موش احساس بهتری دارد) ، بخش خود را به یک تواریخ تبدیل خواهید کرد.
در طول دوره درمان ، درمان حمایتی مورد نیاز است - استفاده از تعدیل کننده های مختلف سیستم ایمنی. به عنوان مثال ، سیکلوفرون ، فسفرنیل ، گماویت ، لیکوپید. می توانید سعی کنید کمی کفیر "زنده" گرم بدهید.
مرحله 3
جداسازی پورفیرین
اغلب ، صاحبان موشهای تزئینی وقتی متوجه می شوند … خون از چشم و بینی حیوان جاری می شود ، ترسیده اند. این خون نیست این پورفیرین است - راز غده هاردرا (سخت). ترشحات قرمز تیره نشان دهنده ناراحتی حیوان خانگی شما است. شاید او دچار استرس شده باشد (بعد از شنا ، که دوست ندارد ، محیط ناآشنا ، حمل و نقل ، صداهای بلند ، سر و صدا ، فشار بیش از حد در دستان و غیره).
بررسی پورفیرین یا خون بودن آن آسان است. ترشحات را روی یك پنبه جمع كنید و با پراكسید هیدروژن چكه كنید. برخلاف خون ، پورفیرین حل نمی شود.
مرحله 4
درمان شامل فراهم آوردن محیطی راحت برای جوندگان ، غذایی که او دوست دارد ، ویتامین ها و محبت است. اگر ترشحات متوقف نشود ، فراوان باشد و به نظر شما هیچ دلیلی برای ظاهر آنها وجود ندارد ، با دامپزشک خود تماس بگیرید ، زیرا این می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی باشد.
مرحله 5
شانه
این آفت تقریباً همه موشهای تزئینی است. مهم نیست که چقدر از آنها مراقبت می کنید ، ناگهان خراش ها هر از گاهی ظاهر می شوند. خوددرمانی در این مورد قابل انجام نیست ، شما باید دلیل دقیق آن را بدانید. سه دلیل اصلی وجود دارد - انگلی ، آلرژی ، قارچ.
مرحله 6
اکتوپارازیتهای موجود در موش شما فقط پس از تراشیدن و تجزیه و تحلیل پوست توسط پزشک تعیین می شوند. اگر تجزیه و تحلیل وجود انگل را نشان داد ، پزشک دارویی برای شما تجویز می کند ، که با استفاده از آن حیوان (با رعایت دقیق دستورالعمل ها) می تواند در خانه درمان شود.
به همین ترتیب ، تعیین داروهای ضد قارچ فقط توسط دامپزشک (با در نظر گرفتن هر مورد خاص) انجام می شود.
آلرژی را خودتان می توانید تعیین کنید. اگر ماده پرکننده یا خوراک را عوض کردید ، به حیوان چیزی بدهید که قبلاً داده نشده بود (شیرینی ، گوشت های دودی ، شوری) و خیلی زود متوجه شدید حیوان خانگی شما خارش دارد (که اغلب به خون می خورد) ، فقط تمام ابتکارات خود را حذف کنید ، موش را در رژیم نگه دارید ، به پرکننده قدیمی خود برگردید و خراش ها به سرعت بهبود می یابند. پزشک ممکن است برای تسکین خارش پماد تجویز کند ، از آنها استفاده کنید.
