هنگام شروع یک فروس ، نباید روی بندگی بی عیب و نقص آن حساب کنید - این دور از واقعیت است. شما باید مکان را جستجو کنید. اما ارزش آن را دارد ، زیرا زندگی شما با ظهور چنین حیوان حیوانات ناخوشایند ، بیش از حد کنجکاو ، فوق العاده حیله گر و زودرنج به طور قابل توجهی دگرگون خواهد شد. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که شرایط مناسبی را برای گلدان خود ایجاد کنید که از نظر سن متفاوت است. چگونه آن را تعریف می کنید؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
به پالتو گوشواره توجه کنید. توله سگ در سن 1 ، 5 ماهگی با موهای سفید کودک پوشیده شده است. در توله سگهای کمی بزرگتر (2-3 ماه) ، رنگ معمولاً از قبل نشان داده شده یا در مرحله تظاهرات است. در مقایسه با بزرگسالان ، توله سگهای فرتی با موهای نرم پوشانده می شوند که لمس آنها دلپذیر است. در یک گلدان بزرگسال ، کت نسبتاً درشت است. تفاوت همان موهای یک کودک یک ساله و یک مرد بزرگسال است.
گام 2
دندان های بره خود را معاینه کنید. بومیان در 1-1 ماهگی شروع به فوران او می کنند ، تا این سن توله سگها دندان شیری دارند. در سن سه ماهگی ، توله سگ قبلاً دندان های نیش کاملا سفید ، برفی و تیز دارد. آنها حدود یک سال به همین ترتیب باقی می مانند.
در دوره از 1 ، 5 تا 2 ، 5 سال ، نوک دندان های نیش مایل به زرد و شفاف می شوند.
در سنین 3-4 سالگی ، شفافیت دندان نیش برجسته بسیار برجسته شده و در ناحیه بزرگتری از دندان گسترش می یابد.
در حدود 6 سالگی دندان های نیش کاملا زرد می شوند و در فک پایین می توانید فقدان چندین دندان کوچک را مشاهده کنید.
دندان بزرگسالان ، به عنوان یک قاعده ، با تنگی مشخص می شود.
مرحله 3
رفتار کشتی را مشاهده کنید. افراد جوان با بیش فعالی و بازیگوشی متمایز می شوند. سر و گوش بزرگسال بسیار کمتر بازی می کند ، تحرک کمتری دارد ، زود خسته می شود و به همین دلیل مدام می خوابد. عضله گوزن مسن لحن خود را از دست می دهد ، پوست نازک و بطور قابل توجهی نازک است ، اغلب این دم است که طاس می شود. مشکلات دندانی بوجود می آید و غذا خوردن و جویدن غذا برای حیوان مشکل می شود.
در دوره 4 تا 6 سالگی ، یک گوزن های مسن اغلب به بیماری های شدید غده فوق کلیه ، قلب و غیره مبتلا می شوند. یک گوزن پیر نیز مستعد کوری و ناشنوایی است.
