هرکدام از ما حداقل یک بار در زندگی خود به چگونگی دیدن حیوانات فکر کرده ایم. و حتی کسی آرزو داشت که از طریق چشم به دنیای اطراف خود نگاه کند.
برای انسان کاملاً طبیعی است که دنیا را در سه بعد ببیند و گاهی تصور اینکه چگونه می تواند متفاوت به آن نگاه کند برای او دشوار است. و حیوانات او را کاملاً متفاوت می بینند ، نه در آرامش. برای اینکه کمی به احساسات آنها نزدیک شوید ، آزمایشی را انجام دهید: یک چشم را ببندید و سعی کنید آب را در یک لیوان بریزید. به احتمال زیاد ، این اولین بار نخواهد بود. چرا این اتفاق می افتد؟ پاسخ ساده است: با بستن یک چشم ، از جهان بینی معمول خود محروم می شوید ، مغز نمی تواند عمق مورد نظر جسم را تعیین کند. چشم شما در یک صفحه دقیقاً چگونگی مرتب شدن بینایی تعداد زیادی از حیوانات را می بیند.
دسته ای از حیوانات وجود دارند که بینایی آنها به موقعیت چشم و شرایط طبیعی زندگی آنها بستگی دارد. به عنوان مثال ، در یک مارمولک ، یک کبوتر و یک اسب ، چشم ها به موازات یکدیگر ، در دو طرف سر قرار دارند. بنابراین ، آنها نمی توانند به عنوان یک شخص در سه بعد ببینند. نزدیک تر به بینایی ما می توان نسبت داد ، به عنوان مثال ، گربه ها و میمون ها ، چشم های آنها در قسمت جلوی سر قرار دارد و جهان نیز برای آنها نقش بسته است.
بیایید به زیست شناسی بپردازیم: هر چشم از زاویه ای متفاوت یک جسم را می بیند و تصویر کلی با لایه بندی شکل می گیرد ؛ برای تعریف این نوع بینایی ، اصطلاحات "دید دو چشمی" یا "استریوسکوپی" ابداع شد. این است که چگونه تسکین ایجاد می شود.
همانطور که در بالا ذکر شد ، محل قرارگیری چشم ها به طور مستقیم به سبک زندگی و زیستگاه حیوان بستگی دارد. به عنوان مثال ، اسبی که دید آن پررنگ نیست ، قادر است بدون اینکه سرش را برگرداند ، اتفاقات را از کنار یا پشت ببیند. یعنی ، در واقع ، او بدون تغییر وضعیت بدن خود ، چیزهای بیشتری می بیند. این به دلیل سبک زندگی او ، خوردن چمن است ، نیازی به او نیست که فاصله اطراف را با حداکثر دقت تخمین بزند.
حیوانات درنده چگونه می بینند؟ شکارچی برای محاسبه صحیح پرش باید فاصله را با قربانی با حداکثر دقت تعیین کند. بنابراین ، دید وی دو چشمی است. طبیعت تعداد بیشتری از پستانداران علف خوار را نسبت به گوشتخواران به زمین انداخته است ؛ بنابراین ، بینایی دو چشمی در دنیای حیوانات بسیار نادر است.
شدیدترین بینایی به پرندگان شکاری اختصاص یافت ، حتی اگر چشمهای آنها موازی یکدیگر باشد. اما در اینجا یک ویژگی خاص وجود دارد - شکل آنها. کره چشم آنها برخلاف حیوانات کمی محدب است. بنابراین ، پرنده کاملاً هر آنچه را که از جلو و از پهلو اتفاق می افتد می بیند.
دانشمندان ادعا می کنند که بیشتر حیوانات کور رنگ هستند و به عنوان مثال یک زنبور عسل قادر به دیدن رنگی است که چشم انسان نمی تواند آن را ببیند. آنها تمایزی بین رنگ سگ ، گربه ، راکون ، خرگوش ، زره و گاو نر ندارند ، که این افسانه را خشمگین می کند که مورد آخر توسط یک پارچه قرمز است.
مارمولک ، لاک پشت ، میمون و خرس کاملاً مشخص شده اند. عقیده ای وجود دارد که اگر یک شی رنگی روشن داشته باشد ، پس هر حیوانی آن را از دیگران متمایز می کند ، بیهوده نیست که طبیعت بسیاری از حیوانات را با یک رنگ عجیب و غریب اهدا کرده است.
