یک کوالای بامزه و خنده دار معمولاً باعث لبخند و لطافت مردم می شود. این خرس آرام و نرم و کرک دار جذاب از خانواده کوالا است که شامل یک گونه واحد است. این حیوان فقط در استرالیا و در جزایر اطراف زندگی می کند. جالب اینجاست که در واقع ، او هیچ کاری با خرس ها ندارد ، اما از خانواده نخستی های اولیه است.
مدت ها بود که اروپایی ها از وجود این حیوانات شگفت انگیز بی اطلاع بودند. وقتی جیمز کوک معروف در سواحل استرالیا فرود آمد ، او به سادگی متوجه کوالاها نشد. فقط در سال 1798 آنها با قیمت مشخصی در کوههای آبی کشف شدند. بومیان این حیوانات را که یادآور تنبل های آمریکای جنوبی است ، کوالا می نامند ، که به معنی "توتال" است. این مارپیال های ناز ، به جز در دوره های خشکسالی شدید و زمانی که بیمار می شوند ، واقعاً مشروب نمی خورند. در زندگی عادی ، آنها رطوبت کافی دارند ، که از برگهای اکالیپتوس و شبنم جمع شده بر روی آنها می گیرند. به هر حال ، علاوه بر برگهای اکالیپتوس ، کوالاها چیزی نمی خورند. به همین دلیل است که سرعت آنها بسیار کند است. در واقع ، پروتئین کمی در شاخ و برگ اوکالیپتوس وجود دارد ، بنابراین خرس های دارویی متابولیسم دو برابر کندتر از سایر پستانداران هستند. کوالاها دارای خز نرم و متراکم دلپذیری است که اغلب خاکستری است ، اما گاهی اوقات مایل به قرمز است. کت روی شکم نسبت به پشت سبکتر است. شست و انگشتان آنها در مقابل دیگران قرار دارد تا کوالاها بتوانند به راحتی به شاخه ها بچسبند. پنجه های محکم و تیز همان هدف را دارند. هنگامی که حیوان آنها را به درخت می چسباند ، حتی اگر آرام بخوابد ، زمین نمی افتد. و کوالاها زیاد می خوابند ، تقریباً 20 ساعت در روز. با این حال ، حتی در هنگام بیداری ، آنها معمولاً به طور بلغمی می نشینند ، به یک درخت چسبیده و اتفاقات اطراف را مشاهده می کنند. حیوانات فقط در شب فعالیت بیشتری دارند. آنها از شاخه ای به شاخه دیگر می روند تا غذا پیدا کنند. خرس های مارسپیال تقریباً هرگز به زمین نمی آیند. در عین حال ، کوالاها ، در اصل ، کاملاً ماهرانه و قوی هستند ، آنها می توانند کاملاً بپرند و در صورت لزوم ، با یک گالوپ سنگین از خطر فرار کنند. خرس های مارسپیال حتی می توانند شنا کنند. یکی دیگر از ویژگی های منحصر به فرد کوالا ، وجود الگوهای پاپیلاری بر روی انگشتان آنها است که بسیار شبیه به نمونه های انسانی است. در طبیعت کوالاها به تنهایی زندگی می کنند. هر ماده منطقه خاص خود را دارد ، مردان بدون رعایت مرزهای سرزمینی حرکت می کنند ، اما آنها اصلاً تمایل به برقراری ارتباط با نوع خود ندارند. فقط با شروع فصل جفت گیری ، کوالاها در گروه های کوچک جمع می شوند. به طور معمول ، زنان همیشه بیشتر از مردان هستند. بنابراین ، در اطراف هر آقا یک نوع حرمسرا از 2-3 خانم تشکیل می شود. عاشق کوالا با فریادی وهم آور برای گوش انسان ، دوستانش را صدا می کند ، یادآور مخلوطی از لولاهای زنگ زده در و جیغ زدن یک شرابخوار چاق است. اما این صدا برای گوشهای پرمخاطب منتخب مانند موسیقی فوق العاده است ، زیرا آهنگی عاشقانه است. درست است ، یک عاشق کوآلا یک شوهر بی ارزش می کند. هنگام تولد نوزاد ، نر ماده و توله را ترک می کند. کوالای کوچک شش ماه در کیسه با مادر زندگی می کند و از شیر او تغذیه می کند. سپس koalchink به پشت مادر منتقل می شود و بنابراین سال رشد می کند. سپس دختران به دنبال سایت خود می روند و پسران یکی دو سال دیگر در کنار مادر خود می مانند. در طبیعت ، کوالاهای ناز تقریباً هیچ دشمنی ندارند. اما حیوانات تقریباً توسط مردم منقرض شدند: در نیمه اول قرن 20 ، آنها لباس هایی را از خز می دوختند که به لمس دلپذیر بودند. امروز مقامات استرالیایی در تلاشند اوضاع را اصلاح کنند. آنها چندین پارک کوالا ایجاد کرده اند که در آن حیوانات کمیاب در محیط طبیعی خود زندگی می کنند. ضمناً ، کوالاها را می توان به خوبی رام کرد. در دوران کودکی ، آنها با خوشحالی در دست صاحبان خود می خوابند و حیوانات بالغ به شدت به کسانی که از آنها مراقبت می کنند وابسته می شوند. کوالاها به عشق و توجه نیاز دارند ، وقتی به آنها توجه نمی شود "گریه" می کنند و فقط وقتی در دست یک شخص باشند آرام می شوند.
