بیش از سه هزار سال پیش شترها توسط مصری ها اهلی شدند. او یک حیوان سوار است ، و شیر شتر کاملاً با ارزشی می دهد و شتر معماهای زیادی دارد. یکی از آنها قوز او است. حتی اولین مصری ها تعجب کردند که شتر آن را از کجا آورده است؟ و آنها داستانهای زیبایی به دست آوردند که بسیار دور از حقیقت ، معنایی آموزنده داشتند.
از شتر چه می دانیم ، به جز اینکه تف می کند و در باغ وحش نباید به قفس نزدیک شوید؟ خوب ، البته ، همه می دانند که شترها در صحرا زندگی می کنند و توانایی حمل بارهای سنگین را دارند. آنها حتی كل چادرها را روی آنها برپا می كنند. شترها را كشتی صحرا می نامند. به نظر می رسد که آنها روی شن و ماسه راه نمی روند بلکه شناور هستند. چنین راه رفتن به دلیل سمهای پهن ، سازگار با حرکت روی شن و ماسه بدست می آید. و یک ویژگی بارز این حیوانات منحصر به فرد داشتن قوز کوه است. یا حتی اگر دو شتر دو قوز باشد دو. فقط کوهان اصلا بادبان نیست. در عوض ، نگه داشتن یک کشتی است. در کوهان شتر است که یک لایه چربی وجود دارد با تمام مواد مغذی مورد نیاز حیوان برای نگه داشتن بدون استرس زیاد به مدت دو هفته در صحرا. وزن چنین کوهان می تواند حدود 45 کیلوگرم باشد. با پایان یک گذرگاه طولانی کاروان ، کوهان شتر شبیه پارچه ای چروکیده و در کنار آن آویزان می شود. و در یک زمان ، "کشتی" قادر به نوشیدن حداکثر 50 لیتر آب در حدود 10 دقیقه است. اتفاقا ، منبع آب شتر در کوهان نیست ، بلکه در لایه های طرف شکم آن است. بنابراین ، چنین پدیده ای مانند کوهان هنوز گیج کننده است - می توان همان رسوبات چربی را در بدن شتر توزیع کرد. بنابراین ، چربی تغذیه ای بدن تنها دلیل قوز نیست. دلیل دوم وجود آن محافظت از پشت است. قوز پشت شتر را از گرم شدن محافظت می کند و همچنین باعث افزایش انتقال حرارت کل بدن می شود ، زیرا سطح کلی بدن شتر را افزایش می دهد ، بنابراین قوز هم ذخیره غذایی و هم محافظ است. بسیار کاربردی و اگر دو قوز وجود داشته باشد ، یک جایگزین مناسب برای زین برای یک شخص می شود. اگرچه در افسانه ها و افسانه ها ، اعتقاد بر این است که کوهان در شترها به عنوان مجازات تنبلی او ظاهر می شود. و حالا او باید سه برابر بیشتر از همه حیوانات دیگر کار کند و حتی برای همیشه قوز کند.
